Βάλε κάτω όλα όσα έχεις καταφέρεις, όλα όσα σε κάνουν να νιώθεις ζωντανή, όλους τους αγώνες και τους πόνους που έχεις βιώσει…
πάρε μια βαθιά ανάσα σβήσε το κεράκι σου και πες δυνατά… ΑΓΑΠΑΩ ΤΗ ΖΩΗ!
Η ζωή είναι στιγμές, σήμερα είναι τα γενέθλια μου… μια στιγμή από τις πολλές!
ΑΓΑΠΑΩ τη ζωή,τον πόνο που έχω νιώσει,τις αποτυχίες και τις απογοητεύσεις που έχω βιώσει, τους ανθρώπους που με έχουν προδώσει,αυτούς που δεν με συμπαθούν,
τους αγώνες που έχω δώσει, τις άσχημες στιγμές που με έχουν τρομάξει, τους ανθρώπους που έχασα… αλλά ο πόνος ήταν δικός μου… τα δάκρυα που έχω χύσει τα πάντα…τον ανθρωπο… Ευχαριστώ και Παρακαλώ…πολυ τον αγαπαω
ΑΓΑΠΑΩ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΑ… ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΕΙΔΙΚΑ ΜΕ ΕΚΑΝΑΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΣΗΜΕΡΑ!
Με έκαναν μια γυναίκα που ζει
Με αξιοπρέπεια
Που αγαπά τον άνθρωπο ως οντότητα
Που δημιούργησε μια υπέροχη οικογένεια με γνώμονα την ανεπιφύλακτη Αγάπη
Που νιώθει υπερήφανη με κάθε κύτταρο του κορμιού της
Που πολλές φορές ξεχνά και παραμελεί τον εαυτό της αλλά το παλεύει καθημερινά
Που έχει ήθος και ακεραιότητα στον χαρακτήρα της
Που πέτυχε και πετυχαίνει διαρκώς τους στόχους που θέτει
Που έχει ατσαλένια υπομονή και επιμονή
Που χαμογελά στις στιγμές, κλείνει τα μάτια στις ηλιαχτίδες του ήλιου, που αναπνέει κάθε σταλιά οξυγόνου και νιώθει ευγνωμοσύνη για όλα όσα της έχει δώσει η ζωή ως τώρα…
Νιώθω πως ο χρόνος ο αληθινός, βρίσκεται στο ρολόι της ψυχής μας και όχι στα ρολόγια τοίχου...Σίγουρα δεν είμαι τέλειος άνθρωπος...Μπορεί να έχω κάνει λάθη... Όταν όμως κοιτάζω τα μικρούλια μου, ξέρω ότι στη ζωή μου έχω κάνει κάτι απόλυτα σωστό...
Σήμερα λοιπόν, είναι τα γενέθλιά μου... Περίεργη μέρα... Χαρούμενη αλλά και με πολλές σκέψεις... Τις ίδιες κάθε χρόνο... Δεν αλλάζουν...Όπως και δεν αλλάζει η παιδική μου καρδιά, όσα χρόνια κι αν προστίθενται, όσες εμπειρίες κι αν έρχονται στη ζωή μου... Νομίζω πως μέσα μου, παραμένω ίδια...
Θα ήθελα να μοιραστώ με όσους τυχαίνει να με διαβάζουν, το κείμενο που είχα γράψει πέρυσι, τέτοια μέρα. Ίσως κάπου, ανάμεσα στις σκέψεις μου, βρείτε τον εαυτό σας...
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα με πιάνει μια γλυκιά μελαγχολία και νοσταλγία για εκείνα τα γενέθλια που επικρατούσε ένας όμορφος συνωστισμός από αγαπημένα μου πρόσωπα, που βρίσκονταν στο σπίτι για να μου ευχηθούν... Μπαμπάς, παππούς, γιαγιά, θείες, θείοι... ήταν όλοι εκεί...Τώρα πια μετράω "απουσίες" κι άδειες καρέκλες... Είναι φορές που σκέφτομαι πως αν είχα μιαν ευχή που θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί, θα ήταν να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω έστω για λίγο. Για μια μέρα μόνο... Θα είχα τόσα να τους πω... Και τί δεν θα έδινα ν` ακούσω για ακόμα μια φορά την ιστορία εκείνης της μέρας που ήρθα στον κόσμο... Καθένας τους, την έλεγε με το δικό του μοναδικό τρόπο, έχοντας όμως ένα κοινό... Την αγάπη τους για εμένα... Μου λείπουν όλοι πολύ... Κι αυτή τη μέρα περισσότερο...
Ευγνωμονώ όμως το Θεό, την τύχη, που όλοι αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι που έχουν "φύγει", ήταν κάποτε εδώ για εμένα. Και από εκεί ψηλά ξέρω πως "παρεμβαίνουν" καμιά φορά, γιατί η αγάπη ό,τι και να συμβεί, δεν χάνεται ποτέ... Δεν θέλω να με πιάσει συγκίνηση πάλι και με αυτά που γράφω θα ξαναμπώ στην ίδια παγίδα που μπαίνω κάθε φορά...
Αλήθεια, τί σημαίνει να προσθέτεις κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα ακόμα κεράκι στην τούρτα;
Για εμένα ο χρόνος είναι σχετικός... Είναι φορές που οι δυσκολίες και τα προβλήματα που έχω αντιμετωπίσει, με έχουν κάνει να νιώθω τόσο απίστευτο “βάρος”, σαν να έχω όλες τις δεκαετίες του κόσμου στην πλάτη μου... Κι άλλες φορές νιώθω τόσο όμορφα κι ανάλαφρα σαν να βγήκε η μικρή Μανταλένα από τις φωτογραφίες των παιδικών ή εφηβικών της χρόνων. Έχω πειστεί πια, ότι την πραγματική μας ηλικία δεν μπορεί να την ορίσει καμιά ληξιαρχική πράξη γέννησης. Γιατί ο χρόνος ο αληθινός, βρίσκεται στο ρολόι της ψυχής μας και όχι στα ρολόγια τοίχου.
Σήμερα λοιπόν, αυτή τη πραγματικά ξεχωριστή μέρα για μένα πήρα ένα μήνυμα από μια φίλη (δεν θα σας αποκαλύψω ποια και τι) η οποία μου έδωσε την πιο όμορφη ιδέα.
Έχω τα πάντα», έγραψα σαν λεζάντα κάτω από τη φωτογραφία μου στο Instagram και πραγματικά νιώθω πως έχω τα πάντα!
Γιατί έχω την υγεία μου και εγώ και οι άνθρωποι μου. Γιατί ο Θεός μου δίνει τη δυνατότητα καθημερινά να απολαμβάνω τον κόσμο που με αγάπη Εκείνος έφτιαξε.
Γιατί μπορώ να τρέξω, να γελάσω, να αγαπήσω και να αγαπηθώ. Γιατί μπορώ να τραγουδήσω και να χορέψω.
Γιατί έχω εκείνον τον άνθρωπο που όταν πέσω θα μου δώσει ένα χέρι για να σηκωθώ, εκείνον που θα χαρεί με τη χαρά μου.
Γιατί έχω τους φίλους μου, που πάντα θα με καταλαβαίνουν. Γιατί έχω την οικογένεια μου που βάζει τα πιο φωτεινά χρώματα στη ζωή μου.
Γιατί κάθε μέρα έχω την ευκαιρία να προσπαθήσω να αλλάξω αυτά που θέλω και να γίνω καλύτερη.
Γιατί μπορώ να πονέσω, να κλάψω, να στενοχωρηθώ και μετά από μια ώρα να γελάσω και πάλι.
Γιατί μπορώ να κυνηγήσω τα όνειρα μου.
Γιατί βλέπω κάθε πρωί τον ήλιο να φωτίζει τον κόσμο και κάθε βράδυ τ’ αστέρια μπορούν να ακούσουν τις ευχές μου.
Έχω τα πάντα γιατί ο Θεός μου τα έδωσε όλα αυτά πριν σκεφτώ πως τα χρειάζομαι.Έχω τα πάντα γιατί έχω όλους αυτούς τους ανθρώπους στη ζωή μου να μου δίνουν δύναμη.
Έζησα ακόμα έναν χρόνο. Ένιωσα συναισθήματα (και δυστυχώς όχι όλα θετικά), γνώρισα ανθρώπους, δοκιμάστηκα σε νέες καταστάσεις. Θεωρώ ότι στον τελευταίο χρόνο ωρίμασα ακόμα πιο πολύ. Ή πιο σωστά, επειδή ήδη θεωρώ ότι ήμουν έτσι κι αλλιώς ώριμη, με γνώρισα καλύτερα!
Κάθε χρόνος, έχει να σου προσφέρει τις δικές του ευκαιρίες, τα δικά του μαθήματα, τις δικές του εμπειρίες. Κάθε χρόνος στη ζωή σου, είναι σημαντικός.
Τα καλύτερα έρχονται!
Ξέρω πως αυτό που έχουμε πραγματικά, είναι το παρόν. Γι’ αυτό κι αγαπαω το “τώρα” και προσπαθώ να το απολαμβάνω.
Μα πάντα, με κάνει να χαμογελάω, η σκέψη πως τα “καλύτερα έρχονται”.
Η ανθρωπότητα πέρασε και περνάει δύσκολα κι αν κάτι μας υπενθύμισαν οι περιστάσεις είναι πως η ζωή είναι μικρή.
Δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει ή τι θα έρθει αργότερα. Οπότε εύχομαι, όλοι μας να απολαμβάνουμε τις στιγμές μας και να βλέπουμε τη ζωή μας να εξελίσσεται έτσι όπως θέλουμε. Κι αν αυτό, δεν συμβαίνει, είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε ρότα!
Άλλος ένας χρόνος λοιπόν γίνεται ανάμνηση, άλλος ένας χρόνος έρχεται να με γεμίσει κι η ζωή κάθε μέρα, γίνεται και μεγαλύτερος Έρωτας.
Σε ένα χρόνο από σήμερα, δεν ξέρω που θα βρίσκομαι. Μακάρι, να είμαι εκεί που θέλω και να έχω επιτύχει πολλά απ’ όσα ονειρεύομαι. Πάντως σήμερα, είμαι εδώ που είμαι, σέβομαι τη ζωή μου κι είμαι περήφανη για εμένα. Νιώθω ευγνώμων για όσα έχω ή δεν έχω ζήσει, γιατί έχουν συνθέσει αυτό που είμαι και για όσα θα έρθουν και θα με βοηθήσουν να χτίσω το μέλλον.
Και δεν πρέπει να σε αγχώνει, είτε γίνεσαι είκοσι, είτε τριάντα, είτε εξήντα. Όχι, γιατί είναι απλά ένας αριθμός. Το θεωρώ κάπως υποτιμητικό αυτό, γιατί κάθε έτος της ζωής σου κουβαλάει όσα έζησες. Απλά, στη ζωή, δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο deadline, για να πετύχεις κάτι. Μέχρι να πεθάνεις, μπορείς να προσπαθείς να πετύχεις όσα θες.
Μπορείς να προσπαθείς, αν δεν σε καλύπτει η ζωή σου να την αλλάξεις, μπορείς να προσπαθείς να μάθεις, μπορείς να κάνεις όλα όσα ονειρεύεσαι!
Καμιά φορά κάνουμε το λάθος να νομίζουμε ότι η αυτογνωσία είναι κάτι που κατακτάς και τελειώνει. Το να γνωρίζεις τον εαυτό σου, είναι ένας αέναος στόχος. Γιατί κάθε μέρα, εξελίσσεσαι, αλλάζεις και πρέπει να μάθεις τον εαυτό σου απ’ την αρχή...Κι είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό!
Πίστεψε κ εσύ πως έχεις τα πάντα.Τα απλά, τα ωραία,τα σημαντικά. Από το επόμενο λεπτό νιώσε πως έχεις τα πάντα και ξεκίνα τη μέρα σου με αυτή τη σκέψη.
Αυτό λοιπόν θα γίνει το δικό μας μυστικό! Από εμάς θα το ακούσει το σύμπαν και θα μας χαμογελάσει.
Ναι, έχουμε τα πάντα, όλοι μας και είμαι σίγουρη γι’ αυτό αρκεί να τα εκτιμήσουμε σήμερα.
Εύχομαι να μεγαλώνω...όμορφα, γλυκά, να ζω τις χαρές της ζωής και να έχω δίπλα μου όσους αγαπώ και με αγαπούν αληθινά...
Να με χαίρεστε, να σας χαίρομαι και ας κάνουμε μια πρόποση για τα όμορφα που έρχονται!
Σας ευχαριστώ αγαπημένοι μου φιλοι.. Σας ευχαριστώ για όλα… Σας στέλνω φιλί…
Γερνάω μαμά αλλά μη νιώθεις λύπη για αυτό… Το αγαπαω… Αγαπαω κάθε στιγμή του χρόνου που περνά… ΑΓΑΠΑΩ τον εαυτό μου μαμά και σε ευχαριστώ για όλα όσα με έχεις διδάξει…
Γερνάω μαμά… αλλά είμαι ΔΥΝΑΤΗ!
