Προσευχές κατάλληλες για την περίσταση:

 

Παντοδύναμε Κύριε, Γλυκύτατε Ιησού!

Η άπειρη Αγάπη Σου ευδόκησε να γίνω διακονητής της υγείας του ανθρώπου. Μεγάλη η ευθύνη, Κύριε, και βαρύ το φορτίο , που κουβαλά στους ώμους του ένας γιατρός , που επιθυμεί να βλέπει στη μορφή του πονεμένου ανθρώπου την Εικόνα Σου, Χριστέ μου!Είναι θαρρώ πολύ δύσκολο, μάλλον θα έλεγα αδύνατο να το καταφέρει κανείς στηριζόμενος στις δικές του δυνάμεις. Γι αυτό, Κύριε, ικέτης Σου πρσπίπτω και θερμά παρακαλώ Σε!

Γέμισε, πρώτα από όλα, την καρδιά μου με την παρουσία Σου και με Αγάπη ανυστερόβουλη, περίσσεια, θυσιαστική, την Αγάπη που πηγάζει από Εσένα την πηγή της Αγάπης.

Καθάρισε τα μάτια της ψυχής και τα σωματικά, να βλέπουν στο πρόσωπο του άρρωστου προσώπου, την εικόνα Σου.

Φώτισε τον, συνήθως, σκοτισμένο από τα πάθη νου μου, να είναι σωστός ηγεμόνας στις σκέψεις και τις πράξεις.

Δός μου λόγο, Κύριε, όταν έχω μπροστά μου να αντιμετωπίσω μια μάνα με το βαριά άρρωστο ή ετοιμοθάνατο παιδί της. Πολύ βαρύ φορτίο, Κύριε. Φώτισε τη ψυχή της, βαθειά να νοιώσει, ότι ο γιατρός τη νοιάζεται, πονά μαζί για το παιδί της. Φώτισε το νού της και πληροφόρησε την καρδιά της, πως η ζωή η αιώνια του παιδιού της, όπως και όλων των ανθρώπων, αρχίζει μετά την κοίμησή τους. Αυτό μας βεβαιώνει η εκ νεκρών Ανάστασή Σου, που είσαι η Πηγή της Ζωής και της Αλήθειας. Αλλά και όταν το μικρό παιδί χάνει τη μητέρα του ή τον πατέρα του ή και τους δύο ακόμα, πληροφόρησέ το, Κύριε, όπως μόνο Εσύ γνωρίζεις, ότι Σύ είσαι ο Προστάτης όλων, και ιδιαίτερα των αδυνάτων .

Δός μου λόγο πειστικό, Κύριε, όταν πρόκειται να πληροφορήσω ένα ζευγάρι, ότι υπάρχει ενδεχόμενο ν’αποχωρισθεί για πάντα τον σύντροφό του, να γνωρίζει ότι μαζί του πονάει και ο ιατρός του και ο χωρισμός μας δεν είναι μόνιμος, και δεν είμαστε όπως «οι μη έχοντες ελπίδα».

Δίνε μου δύναμη, υπομονή και κουράγιο να μπορώ να σηκώνω όσο περισσότερο πόνο από τον πόνο τους. Φώτιζέ με να βρίσκω τρόπο να τους παρηγορώ στο Πανάγιο Όνομά Σου, να τους βοηθώ να Σε γνωρίζουν μέσα από τη μετάνοια και τη Θεία Κοινωνία. Να βιώσουν ότι εκτός από την ιατρική επιστήμη και τους θεράποντες γιατρούς, υπάρχεις Εσύ, Κύριε, και δε γίνεται τίποτε χωρίς το δικό Σου Άγιο θέλημα και ότι αποφασίζεις να το δέχεται ο άνθρωπος ως ευλογία.

Και όταν όλα αυτά τα προβλήματα αναφέρονται στη δική μου οικογένεια, στη σύντροφό μου, τα παιδιά μου, τα εγγόνια, τα αδέρφια τους γονείς, τους αγαπημένους μου φίλους, τον ίδιο τον εαυτό μου, τότε , ΚΎΡΙΕ, δόσε μου περισσή ταπείνωση και αγάπη στο πρόσωπό Σου, να τα δεχθώ απλά, χωρίς γογγυσμό, με υπομονή και καρτερία, όπως όλοι οι πραγματικοί θεράποντές Σου, όλοι όσοι αποτελούν τον χορό που βρήκε την Αγία Χάρι Σου.

Από τον κανόνα εις την Αγία Τριάδα και εις πάντας τους Αγίους εις απειλήν λοιμικής ασθενείας

Εις πέλαγος αχανές ασθενειών περικείμεθα και λοιμικής συμφοράς χειμάζει τα κύματα. Κυβερνήτα Κύριε, βοηθείας χείρα επέκτεινας νυν διάσωσον.

Φλογίζει η κάμινος αμέτρων πόνων και κατακαίει με πυρετού λοιμικής με η φλοξ απαύστως η αναιδέστατος. Αλλά τη δρόσω του ελέους Σου, Σώτερ, ανάψυξον ψάλλοντα. Ευλογητός ο Θεός ο των Πατέρων ημών.

Οικτίρμονα τεκούσα και συμπαθή και Δεσπότην και κτίστην και Κύριον, νυν επ’ εμοι δείξον Σου συνήθως τους οικτιρμούς και χαλεπής με λυτρώσας νόσου, δαπανώσης μου την ψυχήν, Παρθένε Θεοτόκε. Παράσχου μοι την ρώσιν, όπως απαύστως μεγαλύνω σε.

Θαυμάσια μεγάλα, ων αριθμός ουχ υπάρχει, ποιήσας αθάνατε επί τους σους δούλους τα ελέη Σου ο Θεός, ως συμπαθής ανάδειξον και της συνεχούσης ημάς νυνί απάλλαξον οδύνης, λιταίς της Σε τεκούσης και του χορού των αθλοφόρων.

Οδυνηρώς στενάζομεν από κλίνης οδύνης ημών και από λοιμώδους ασθενείας κράζομεν προς Σε τον Φιλάνθρωπον τα της καρδίας όμματα νυν αναπετώντες την υγείαν αιτούμεν. Επίσκεψαι ημάς, Σώτερ και ανάστησον ψάλλειν. Λαός υπερυψούτε εις πάντας του αιώνας.

Ὁ Θεός, εἰς τὴν βοήθειάν μου πρόσχες· Κύριε, εἰς τὸ βοηθῆσαί μοι σπεῦσον.

Αἰσχυνθήτωσαν καὶ ἐντραπήτωσαν οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχήν μου· ἀποστραφήτωσαν εἰς τὰ ὀπίσω, καὶ καταισχυνθήτωσαν οἱ βουλόμενοί μου κακά.

Ἀποστραφήτωσαν παραυτίκα αἰσχυνόμενοι οἱ λέγοντές μοι εὖγε, εὖγε!

Ἀγαλλιάσθωσαν καὶ εὐφρανθήτωσαν ἐπὶ σοὶ πάντες οἱ ζητοῦντές σε, ὁ Θεός,

καὶ λεγέτωσαν διαπαντός· Μεγαλυνθήτω ὁ Κύριος, οἱ ἀγαπῶντες τὸ σωτήριόν σου.

Ἐγὼ δὲ πτωχός εἰμι καὶ πένης· ὁ Θεός, βοήθησόν μοι·

βοηθός μου καὶ ῥύστης μου εἶ σύ, Κύριε· μὴ χρονίσῃς.

Θεέ μου, πρόσεξέ με γιὰ νὰ Σὲ ἔχω βοηθό μου. Κύριε ἔλα γρήγορα νὰ μὲ βοηθήσεις.

Ἂς ντροπιαστοῦν κι ἂς ἐξευτελιστοῦν αὐτοὶ ποὺ ζητοῦν τὴν ψυχή μου.

Ἂς ὀπισθοχωρήσουν κι ἂς καταντροπιαστοῦν αὐτοὶ ποὺ θέλουν νὰ μοῦ κάνουν κακό.

Ἂς ὀπισθοχωρήσουν γεμάτοι ντροπὴ ὅσοι λέγουν· θαυμάσια, ὡραῖα (δηλ. χαίρονται μὲ τὴ δυστυχία μου).

Ἀντίθετα μ᾿ αὐτούς, ἂς ἀγαλλιάσουν καὶ ἂς εὐφρανθοῦν χάρη σ᾿ Ἐσένα Θεέ μας, ὅσοι σὲ ἐπιζητοῦν στὴ ζωή τους·

καὶ ὅσοι ποθοῦν κι ἐπιθυμοῦν τὴ σωτηρία τους ἂς λέγουν διαρκῶς· Ἂς μεγαλύνεται καὶ δοξάζεται ὁ Κύριος.

Ἐγὼ ὅμως εἶμαι φτωχὸς καὶ ταλαίπωρος· βοήθησέ με Θεέ μου.

Βοηθός μου καὶ λυτρωτής μου εἶσαι Κύριε, μὴν ἀργήσεις νὰ σπεύσεις.

15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

 Ο καρκίνος στο παιδί Δεν είναι κληρονομικός, Δεν είναι μεταδοτικός!

Σκέψου να είσαι ΕΣΥ ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να σώσει κάποιο παιδάκι...

Πόσο μαγικό συναίσθημα!!! Γίνε σήμερα Εθελοντής Δότης Μυελού των Οστών!!!  Παγκοσμίως έχουν εγγραφεί πάνω από 25 εκ. δότες! Κι όμως... δεν αρκεί! Ίσως είσαι ΕΣΥ ο μόνος που μπορείς να προσφέρεις αυτό το Δώρο Ζωής σε ένα νεογέννητο, σε ένα παιδάκι, σε έναν έφηβο που κάνει όνειρα για το μέλλον του... μην αδιαφορείς, μην γυρνάς το κεφάλι...

Οι μορφές καρκίνου από τις οποίες νοσούν τα παιδιά είναι οι λευχαιμίες, τα λεμφώματα και οι διάφορες μορφές όγκων που στην ογκολογία ονομάζονται συμπαγείς όγκοι. Στον παιδικό καρκίνο δεν υπάρχει πρόληψη, υπάρχει όμως δράση! Υπάρχουν υγιείς άνθρωποι που προσφέρουν ζωή από τη ζωή τους.

Είναι τόσο απλό να σώσεις μία ζωή, μην το αμελείς... Για κάθε έναν από εμάς είναι μια απλή πράξη, όμως για κάθε ένα από τα παιδιά που νοσούν είναι η ΖΩΗ.

ΣΥΓΓΝΩΜΗ

 ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ..

ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΑΝΟΡΓΑΝΩΤΗ...ΑΝΕΤΟΙΜΗ ΣΕ ΟΛΑ,ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ,ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ,ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ,,ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ,ΣΤΑ ΚΑΙΡΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ...

ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΑΝΟΧΗ ΕΧΟΥΜΕ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ...ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ,ΤΟΥΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ,ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ,

ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΙΗΣΟΥ,ΣΥΓΓΝΩΜΗ 300 ΤΩΝ ΘΕΡΜΟΠΥΛΩΝ, ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ,ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ...

ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ...

ηρθε στη Γη...

 

ΧΤΥΠΑΤΕ ΧΑΡΜΟΣΥΝΑ ΚΑΜΑΝΕΣ...

 ΧΤΥΠΑΤΕ ΚΑΜΠΑΝΕΣ..ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΜΑΣ.

ΧΤΥΠΑΤΕ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο ΣΩΤΗΡΑΣ ΜΑΣ.

ΧΤΥΠΑΤΕ ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Η ΕΛΠΙΔΑ,Η ΑΓΑΠΗ.

ΧΤΥΠΤΑΤΕ ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ.

ΧΑΡΙΖΕΙ ΑΠΛΟΧΕΡΑ,ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ,ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ,ΤΗΝ ΣΥΜΠΟΝΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΤΗΝ ΧΑΡΑ,ΜΕ ΤΑ ΒΡΕΦΙΚΑ ΤΟΥ ΧΕΡΑΚΙΑ.

ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΥΛΟΓΕΙ!

ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΦΑΤΝΕΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΜΑΣ,ΑΣ ΤΟΝ ΔΕΧΤΟΥΜΕ ΜΕ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ,ΕΥΣΕΒΕΙΑ ,ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, με υγεία(πνευματικη,ψυχικη και σωματικη), αγάπη, κατανόηση, μπόλικη χρυσκόσκονη (τη χρειαζόμαστε) και την ελπίδα το ΝΕΟ ΕΤΟΣ να είναι (τουλάχιστον)ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΟ!

O ΣΑΚΟΣ ΤΟΥ ΑΙ-ΒΑΣΙΛΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟΣ ΥΓΕΙΑ,ΑΓΑΠΗ,ΕΛΠΙΔΑ.,ΑΝΑΤΑΤΑΣΗ.ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΠΙΣΤΗ ΚΙ ΑΝΘΩΠΙΑ!

(ΑΝΑ)ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ, Η ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ, Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΗΡΕΜΙΑ, Η ΓΑΛΗΝΗ ,Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ, Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΜΕ Ο ΕΝΑΣ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ, Η ΕΥΓΕΝΕΙΑ, Η ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΦΕΤΕΙΝΑ ΔΩΡΑ.

Χρόνια Πολλά! Καλά Χριστούγεννα! Γεμάτα Φως και Αγάπη!

και θα έρθει παλι ο καιρός να χαρούμε ό,τι εχουμε στερηθεί ( ή μας έχουν στερήσει! ) ΚΑΛΗ ΛΕΦΤΕΡΙΑ,ΟΧΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ...

ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ!

Ο Χριστός γεννιέται για να του δώσουμε τις αμαρτίες μας!

 Δος μου τις αμαρτίες σου!

Λίγο αργότερα από την εποχή του μεγάλου Κωνσταντίνου, ένας σπουδαίος άνθρωπος, ξεκίνη­σε από την Ρώμη και πήγε στη Βηθλεέμ. Έφτιαξε εκεί το κατάλυμά του και ζούσε δίπλα στο σπή­λαιο που γεννήθηκε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός.

Πρόκειται για τον περίφημο άγιο, τον σοφό άγιο Ιερώνυμο, αυτόν που μετέφρασε στα λατινικά όλη την Αγία Γραφή και έγραψε πολλά θαυμάσια βι­βλία, όλα για την δόξα του Χριστού και για την σωτηρία των ανθρώπων.

Κάθε τόσο, ο άγιος Ιερώνυμος πήγαινε και γονάτιζε μπροστά στο σπήλαιο που γεννήθηκε ο Χριστός και Τον παρακαλούσε και Τον ικέτευε για την αιώνια ζωή.

Μια μέρα, Χριστούγεννα, – το έχει γράψει ο ίδιος αυτό το γεγονός – ενώ προσευχόταν, βλέπει τον Χριστό μπροστά του να του λέει:

-Ιερώνυμε, σήμερα είναι η γιορτή μου. Σή­μερα είναι η επέτειος της καθόδου μου στη γη, που γεννήθηκα στο σπήλαιο αυτό. Τί δώρο θα μου κάνεις;

Απαντάει ο άγιος:

-Υιέ του Θεού, για Σένα άφησα την πρωτεύ­ουσα του κόσμου, την Ρώμη, και όλα τα πλούτη που είχα εκεί. Ήλθα εδώ και ζω φτωχός κοντά Σου. Τί δώρο θέλεις να σου κάνω; Τί έχω πια Χρι­στέ μου, να σου δώσω;

-Κάτι έχεις ακόμη. Και θέλω να μου το δώ­σεις.

-Χριστέ μου, είχα σοφία. Μόρφωση απέραντη. Την είχα αποκτήσει με τις μελέτες μου. Μα και αυτή την έκανα θυσία μπροστά Σου. Την θε­ώρησα σκόνη και στάχτη.

-Τώρα πια, ασχολούμαι μόνο με τον λόγο Σου. Τί άλλο να σου δώσω;

-Κάτι έχεις ακόμη, Ιερώνυμε. Θέλω να μου δώσεις και από αυτό.

-Χριστέ μου, είχα δυνάμεις σώματος και έχω δυνάμεις πνεύματος. Τα άφησα όλα στα πό­δια Σου. Δεν θυμάμαι να έχω τίποτε άλλο να Σου δώσω.

-Και όμως, κάτι έχεις ακόμη.

-Ποιό Χριστέ μου, πες το μου. Και αμέσως θα Σου το προσφέρω.

Του λέει ο Χριστός:

-Τις αμαρτίες σου! Αυτές θέλω να μου τις δώσεις!

-Χριστέ μου, τί να τις κάνεις τις αμαρτίες μου, το βόθρο της ψυχής μου; Τί τον θέλεις;

-Να τον πάρω εγώ. Να φύγει από εσένα. Να σου τον συγχωρήσω. Και να μείνεις εσύ καθαρός, με την χάρη μου και με την αγάπη που έχεις για μένα.

* * *

Γι’ αυτό ήλθε ο Χριστός στον κόσμο.

Μας άπλωσε το χέρι, για να απλώσουμε και εμείς το δικό μας, και να Του βάλουμε στο χέρι τις αμαρτίες μας. Όχι με το χέρι μας, αλλά ΜΕ την καρδιά μας. Και ΑΠΟ την καρδιά μας.

Ήλθε λυ­τρωτής. Ελευθερωτής από την δουλεία της αμαρ­τίας και από τον κίνδυνο να βρεθούμε – εξ αιτίας του χωρισμού που φέρνει στον άνθρωπο η αμαρτία μακρυά από τον Θεό.

Μακρυά από την Βασιλεία Του. Μακρυά από την αιώνια ζωή. Μακρυά και έξω από τον Παράδεισο. Να βρεθούμε στον σκουπιδοτενεκέ της αιώνιας ζωής, που είναι η Κόλαση.

Για να μη καταντήσουμε εκεί – γιατί εκεί πη­γαίναμε με τα στραβά βήματά μας – ήλθε ο Χρι­στός, ο Ελεήμων και Εύσπλαγχνος, κοντά μας.

Άφησε την τιμή Του, την υπόληψή Του, το μεγαλείο Του και ταπεινώθηκε και ήλθε στη γη, για μας. Για να μας πάρει κοντά Του.

Γιατί ο Θεός μας, είναι αγάπη, καλωσύνη, ευσπλαγχνία. Δεν θέλει να χαθεί κανένας. Όποιος χάνεται, χάνεται μόνο από δική του υπαιτιότητα.

Ας Τον δοξολογήσουμε. Ας Τον ευχαριστή­σουμε. Ας Τον προσκυνήσουμε. Ας Τον τιμήσουμε. Και ας Του πούμε:

Κύριε Ιησού Χριστέ,
όπως αξίωσες τους αποστόλους Σου να είναι κοντά Σου,
όπως αξίωσες τον ληστή πάνω στο Σταυρό, να μπει μαζί Σου στην Βασιλεία Σου,
όπως αξίωσες τόσα εκατομμύρια παιδιών Σου να τους πάρεις κοντά Σου και να τους ελε­ήσεις, αξίωσε και εμάς της αγάπης Σου, της ευσπλαγχνίας Σου, της συγχωρήσεώς Σου. Και κράτα μας κοντά Σου. Αμήν.

Έρχεται…

 Ἔρχεται καί πάλι στή Βηθλεέμ τῶν καρδιῶν τῶν ἀγαπημένων ἀνθρώπων καί ζητάει τόπο νά γεννηθεῖ, νά μπεῖ στή ζωή μας, κι ἄς ἔχει καταντήσει ἕνας δυσώδης στάβλος ἐλλόγων.

Ἡ γῆ μας σήμερα ἔχει γίνει ἕνα ἀπέραντο «σπήλαιο ληστῶν» –στήν κυριολεξία καί στή μεταφορά – κι ὁ καθένας μας, ἄν θέλει ν ̓ἀνοίξει τά μέσα μάτια, θά δεῖ τόν ἑαυτό του γεμάτο ἀπό πληγές, σάν ἐκεῖνες πού εἶχε ὁ ὁδοιπόρος πού συνάντησε ὁ καλός Σαμαρείτης.

Οἱ κάτοικοι τοῦ πλανήτη μας καταπληγωμένοι ἀπό τίς δικές μας καί τίς ξένες ἁμαρτίες. Ἴσως ποτέ ἄλλοτε δέν χύθηκε τόσο παράλογα τόσο ἀνθρώπινο αἷμα. Ποτέ δέ σφαγιάστηκαν τόσα βρέφη – οἱ ἐλπίδες μας – ἀπό τό μίσος τοῦ ἀνθρωποκτόνου.

Μά, νά πού πάλι ἔρχεται, νήπιο ἀνυπεράσπιστο, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ μέσα στό σκοτάδι μας, «ἅψας φῶς τήν αὑτοῦ σάρκα».

Ἔρχεται καί ζητάει τόπο στίς παγωμένες, ἀπό τά λογῆς εἴδωλα πού σφιχτά κρατᾶμε, καρδιές μας, ὄχι γιά νά ζεσταθεῖ, ἀλλά γιά νά τίς ζεστάνει, νά τίς περιπτυχθεῖ, ὅπως κάθε βρέφος ἁπλώνει τά χεράκια τουσ ̓ ὅποιους σκύβουν ἐπάνω του γιά νά τό σηκώσουν.

Κι ὅποιος σκύβει γιά νά σηκώσει, σηκώνεται καί βλέπει μέ ἄλλο μάτι τόν κόσμο.

Κι ὅταν ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ὑψωθοῦμε μέ ἀγκαλοφορούμενο πάνω στίς στεγνωμένες μας καρδιές Θεό – βρέφος, καθένας, κάθε σπίτι, κάθε μικρή ἤ μεγάλη κοινωνία, ἡ κτίση ὅλη θά ̓χει γαληνέψει, θά̓χει δεῖ τό «φῶς τό ἀληθινό» καί θά λάβει «πνεῦμα ἐπουράνιο», καί ὁ ὕμνος τῶν ἀγγέλων τῆς ἅγιας νύχτας τῆς Γεννήσεως θά εἶναι ὕμνος δοξαστικός καί τῆς δικῆς μας σωτηρίας.

Ἔρχεται! Διαλαλῆστε το ! Ἔρχεται καί ποθεῖ τόν ἐναγκαλισμό μας. Εἶναι δικός μας, γιατί ἦρθε γιά μᾶς…

Τι θα πει να είσαι άνθρωπος της Εκκλησίας;

Άγιος Ιωάννης Κρονστάνδης

~ Να τι θα πει, με απλά λόγια:

Βλέπεις έναν φτωχό που ζητάει ελεημοσύνη; Αναγνώρισε σ’ αυτόν τον αδελφό σου και ελέησέ τον, αντικρίζοντας στο πρόσωπό του τον ίδιο τον Χριστό.

Σε επισκέπτεται ένας άνθρωπος γνωστός ή και άγνωστος; Δέξου τον όπως θα δεχόσουνα τον Κύριο, αν σου χτυπούσε την πόρτα. Αγκάλιασέ τον με την αγάπη σου, φιλοξένησέ τον με χαρά και συζήτησε μαζί του πνευματικά θέματα.

Βλέπεις έναν κληρικό; Αναγνώρισέ τον ως ποιμένα των λογικών προβάτων του Χριστού, που έργο του είναι να αναγεννά πνευματικά και να καθοδηγεί τους ανθρώπους προς την αιωνιότητα. Να πιστεύεις ότι στο πρόσωπό του αναπαύεται η χάρη του Αγίου Πνεύματος, από το οποίο έχει λάβει την εξουσία να διδάσκει, να τελεί τα θεία Μυστήρια και να ποιμαίνει τους χριστιανούς. Την ευλογία του αρχιερέα ή του ιερέα να τη δέχεσαι σαν ευλογία του Χριστού, και με ευπείθεια να τον ακούς όταν διδάσκει και νουθετεί, αλλά και όταν ελέγχει και επιτιμά.

Τα Μυστήρια να τα δέχεσαι από τα χέρια Του σαν από τα χέρια του ίδιου του Χριστού. Τα επιτίμια να τα δέχεσαι όμοια σαν από τον Χριστό. Στο πρόσωπο του αρχιερέα να τιμάς τη μορφή του Μεγάλου Αρχιερέα Χριστού. Μην ξεχνάς ότι μέσω αυτού μεταδίδονται η χάρη της ιεροσύνης και κάθε άλλο ουράνιο χάρισμα. Γι’ αυτό να υποτάσσεσαι στον επίσκοπο όπως στον Κύριο, βλέποντάς τον ως απόστολο και κανονικό διάδοχο της εξουσίας Εκείνου. Έτσι πιστεύει και έτσι πολιτεύεται ο γνήσιος άνθρωπος της Εκκλησίας.

Πρέπει ακόμα να έχεις βαθιά πεποίθηση ότι η Υπεραγία Θεοτόκος, που είναι «μετά Θεόν η Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα», ο Τίμιος Πρόδρομος, ο πιο μεγάλος προφήτης που γεννήθηκε ποτέ (βλ. Λουκ. 7:28), οι άγιοι απόστολοι, οι πνευματοφόροι προφήτες, οι θεοφόροι πατέρες, οι μάρτυρες, οι όσιοι, οι δίκαιοι, όλοι οι άγιοι βρίσκονται σε ζωντανή επικοινωνία μ’ εμάς τους χριστιανούς που αγωνίζονται στη γη· είναι οι μεσίτες μας στον Κύριο, οι συμπαραστάτες και βοηθοί μας στα βιοτικά και πνευματικά μας προβλήματα, οι παρηγορητές μας στις δοκιμασίες, οι θεραπευτές μας στις αρρώστιες. Να επικαλείσαι τους αγίους σαν να είναι ζωντανοί δίπλα σου, σαν να ζουν μαζί σου κάτω από την ίδια στέγη. Να συζητάς μαζί τους όπως με τα μέλη της οικογένειάς σου. Έτσι κάνει ο άνθρωπος της εκκλησίας.

Να επιθυμείς φλογερά τη σύντομη εγκατάστασή σου στη βασιλεία των ουρανών και την απόλαυση της μακαριότητάς της, όπως το αξιώθηκαν οι άγιοι. Για να το αξιωθείς κι εσύ, «καθάρισε τον εαυτό σου από καθετί που μολύνει το σώμα και την ψυχή, και ζήσε μιαν άγια ζωή με φόβο Θεού» (πρβλ. Β’ Κορ. 7:1). Έτσι θα είσαι πραγματικός άνθρωπος της Εκκλησίας.

Να πιστεύεις ολόψυχα ότι οι κεκοιμημένοι ορθόδοξοι χριστιανοί, τα μέλη της Εκκλησίας που ο Κύριος τα κάλεσε κοντά Του στον ουρανό, έχουν ζωντανή επικοινωνία μ’ εμάς, τα μέλη της Εκκλησίας που ζούμε ακόμα στη γη. Οι προσευχές μας γι’ αυτούς, αλλά κυρίως οι προσευχές των λειτουργών στο πανάγιο Θυσιαστήριο, εισακούονται από τον Θεό, όπως και οι προσευχές εκείνων για μας. Αν έτσι πιστεύεις, τότε είσαι άνθρωπος της Εκκλησίας.

Αν πιστεύεις όπως και ό,τι πιστεύει η Εκκλησία, που είναι «ο στύλος και το θεμέλιο της αλήθειας» (Α’ Τιμ. 3:15), αν συμμετέχεις στις λατρευτικές και αγιαστικές της συνάξεις, αν τηρείς τις νηστείες που αυτή έχει θεσπίσει, αν προσέρχεσαι συχνά και με πίστη στα ζωοποιά ιερά Μυστήρια, τότε είσαι άνθρωπος της Εκκλησίας.

Να τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος της Εκκλησίας: Να ζεις όπως ζει η Εκκλησία και να πολιτεύεσαι σαν πολίτης του ουρανού. 

Κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως «Αὐτός γάρ σώσει τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτοῦ».

 Κυριακή πρό τῆς Χρι­στοῦ Γεννήσεως, Κυρια­κή πρίν ἀπό τό χαρμό­συνο γεγονός τῆς ἐλεύ­σεως στόν κόσμο τοῦ Μεσ­σίου καί Λυτρωτοῦ του, καί ὁ ἱερός εὐ­αγ­γελιστής Μα­τθαῖος πε­ρι­γράφει ὅλη τήν ἁλυ­σίδα τῶν ἀν­θρώ­­πων ἀπό τόν Ἀδάμ μέ­χρι τόν Ἰωσήφ πού πε­ρί­με­ναν τή γέννησή του.

Πε­ριγράφει ὅλη αὐ­τή τήν ἁλυσίδα ἡ ὁποία συνέ­δε­ε τόν πα­λαιό Ἀδάμ μέ τόν νέο, τό πλά­­σμα μέ τόν Δημι­ουρ­γό του, αὐ­τόν πού ἐξέπεσε διά τῆς παρα­κοῆς καί αὐτόν πού θά τόν ἐπανέφερε ἐκεῖ ἀπό ὅπου ἐξέπεσε, τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ πού θά ἀπο­καταστοῦσε τόν πεπτω­κό­τα Ἀδάμ στή θέση τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί κληρονόμου τῆς βασι­λεί­ας του.

Καί δέν περιορίζεται μό­­νο σ᾽ αὐτήν ἀλλά πε­ριγράφει μέ σαφήνεια τήν κατά τούς προφῆ­τες ἀποστολή τοῦ Χρι­στοῦ στόν κόσμο. Δέν ἔρχεται ὁ Χριστός, ὅπως πε­ρί­μεναν κάποιοι, γιά νά ἀναλάβει κοσμι­κή ἐ­ξου­­σία. Δέν ἔρχεται γιά νά ἐλευ­θε­ρώσει τούς Ἰουδαίους ἀπό τήν κυ­ριαρχία τῶν Ρω­μαί­ων. Ἀποστολή του εἶναι ἡ ἐκπλήρωση τοῦ σχε­δίου τῆς θείας οἰκονο­μίας καί ὄχι ἡ ἐξυ­πη­ρέτηση τῶν ἐθνικῶν συμ­φε­ρό­ντων ἤ τῶν προσ­­δο­κιῶν ἑνός καί μό­νο λαοῦ, ἔστω καί ἄν αὐ­τός εἶναι ὁ ἠγαπη­μένος του.

Ὁ Χριστός ἔρ­χεται ὡς ἄνθρωπος στή γῆ γιά νά σώσει «τόν λαόν αὐ­τοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτοῦ». Καί λαός αὐτοῦ εἶναι ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος. Εἶναι ὅλοι ἐκεῖ­νοι πού θά θελήσουν νά τόν δεχθοῦν ὡς σωτήρα καί λυτρωτή τους καί νά ἀπολαύσουν τή λύ­τρωση ἀπό τίς ἁμαρτίες πού τούς προσφέρει.

Ἡ σωτηρία ὅμως δέν εἶναι ὑποχρεωτική· δέν εἶναι ἐκβιαστική. Χαρί­ζε­ται ἀπό τόν Χριστό στόν κά­θε ἄνθρωπο, ἀρκεῖ ὁ ἄνθρωπος νά το­ποθε­τη­­θεῖ θετικά ἀπέ­ναντί του. Γι᾽ αὐτό καί ἡ στάση τῶν ἀν­θρώ­πων ἔναντι τοῦ Χρι­στοῦ ποικίλλει, ὄχι μόνο τότε ἀλλά καί σή­μερα.

Ἄλλοι ἀκολου­θοῦν τούς ποιμένες πού μέ ἁπλότητα καί ἀφε­λό­τητα ψυχῆς δέχονται τό σωτήριο μήνυμα τοῦ Θεανθρώπου. Εἶναι ἐ­κεῖ­­­νοι πού ἔχουν κα­θαρά τά μάτια τῆς ψυ­χῆς τους καί μποροῦν νά διακρίνουν τό συν­τε­λούμενο θαῦμα. Εἶναι ἐκεῖνοι πού ἔχουν ἀνοι­κτά τά αὐτιά τους καί δέν ἐπηρεάζονται ἀπό τούς θορύβους καί τίς κραυγές τοῦ κό­σμουμ ὥστε μποροῦν νά ἀ­κού­σουν τό ὕμνο τῶν ἀγ­γέλων πού ἀναγγέ­λουν τό χαρμόσυνο γε­γο­νός.

Ἄλλοι πάλι ἀκολου­θοῦν τούς μάγους, οἱ ὁποῖοι μέσα ἀπό τή με­λέτη τῆς ἐπιστήμης τους καί τή σπουδή τοῦ κόσμου ἀνα­­κα­λύ­πτουν τόν Μεσ­­σία Χρι­στό. Εἶναι ἐκεῖνοι στούς ὁ­ποίους, χάρη στήν ἀγα­θή καί ἀπροκατάληπτη διά­θεσή τους, ὁ Χριστός ἀποκαλύ­πτε­ι τό φῶς του.

Εἶναι ἐκεῖνοι πού τολμοῦν νά ὑπο­βλη­­θοῦν στόν κόπο μι­ᾶς μα­κρᾶς ἀναζητή­σε­ως γιά νά τόν βροῦν. Εἶ­ναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι καί ὅταν ἀκόμη χάνουν πρόσκαιρα τό φῶς πού τούς ὁδηγεῖ, δέν ἀπελ­πί­ζονται καί δέν ἀπο­γοη­τεύονται, ἀλλά ἐπι­μένουν. Εἶναι ἐ­κεῖ­­νοι πού καταθέτουν στά πό­δια του μέ εὐγνωμο­σύ­νη καί σεβασμό τά δῶρα τῆς ψυχῆς τους.

Ἄλλοι πάλι ἀκολου­θοῦν, ἀδελφοί μου, δυ­στυχῶς τόν δρόμο τοῦ Ἡρώδη. Ἀντιμετωπί­ζουν τόν Χριστό ἀντα­γω­νιστικά καί ἐχθρικά. Πιστεύουν ὅτι δέν ἦρθε γιά νά τούς λυτρώσει ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρ­τίας, ἀλλά δῆθεν γιά νά τούς δεσμεύσει στούς δι­­κούς κανόνες καί νό­μους.

Πιστεύουν ὅτι δέν ἔχουν καμία ἀνά­γκη ἀπό τήν παρουσία του στή ζωή τους καί προ­σπα­θοῦν μέ κάθε τρόπο νά τόν ἐξαφανίσουν ἀπό αὐτήν καί ἄν εἶ­ναι δυνατόν καί ἀπό τόν κό­σμο. Καί ἔτσι ὄχι μό­νο οἱ ἴδιοι χάνουν τήν εὐκαιρία τῆς σωτη­ρίας καί τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπό τήν ἁμαρτία, ἀλλά δυστυ­χῶς παρασύρουν καί ἄλ­λους στόν ἀδιέ­ξοδο δρόμο πού ἐπιλέ­γουν.

Ὅμως, ἀδελφοί μου, ὁ κάθε ἕνας ἀπό ἐμᾶς εἶ­ναι ἐλεύθερος νά κρα­τή­­σει ἀπέναντι στόν Χρι­­­στό τή στάση πού ἐπι­­θυμεῖ. Εἶναι ἐλεύθε­ρος νά ἐπιλέξει τή σω­τη­ρία ἤ νά μείνει μα­κριά ἀπό τήν ἀγάπη Ἐ­κείνου πού ἦρθε στόν κόσμο ὡς ταπεινό βρέ­φος γιά νά «σώσει τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτοῦ».

Οἱ ἡμέρες αὐτές πού μᾶς προετοιμάζουν καί μᾶς ὁδηγοῦν στή μεγά­λη ἑορτή τῆς θείας ἐναν­­θρωπήσεως, μᾶς προσφέρουν τήν εὐκαι­ρία νά ἐλέγξουμε καί πάλι μέ εἰλικρίνεια τή στάση μας ἀπέναντι στόν Χριστό. Νά ἐλέγ­ξου­με κατά πόσον δε­χό­μαστε καί ἀξιοποιοῦ­με τή σωτηρία πού μᾶς χαρίζει. Κατά πόσον τόν ἀναζητοῦμε μέ πό­θο καί τόν πλησιάζουμε μέ ἀγάπη, ὅπως οἱ ποι­μέ­νες καί ὅπως οἱ μά­γοι, ἤ μοιάζουμε περισσότερο στόν Ἡρώδη.

Ἄς ἐλέγξουμε τόν ἑαυτό μας καί ἄς διορθώσουμε, ὅσο ἔχουμε καιρό, τή στάση μας, γιά νά ἀπολαύσουμε καί ἐμεῖς τή σωτηρία πού μᾶς προσφέρει ὁ Χριστός. Ἀμήν.

Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης – Εορτάζει στις 20 Δεκεμβρίου

 

Πολλές από τις θαυματουργικές θεραπείες του Αγίου Ιωάννη της Κρονστάνδης(1829­-1908), του σύγχρονου κοσμαγάπητου αγίου του ρωσικού βορρά, έγιναν με τη θεία μετάληψη. Η ιαματική του δύναμη εκδηλωνόταν κυρίως την ώρα της μεταδόσεως των αχράντων Μυστηρίων.

Με τη βαθειά πίστη που ενέπνεε,οι ασθενείς κοινωνούσαν πραγματικά «εις ίασιν ψυχής τε και σώματος».

Ο ιερέας Βασίλειος Σούστιν διηγείται πως, όταν ήταν πολύ νέος ακόμα, ο πατέρας του αρρώστησε βαριά από φυματίωση του λάρυγγα…

Ο καθηγητής Σιμανόφσκυ δήλωσε πως ο ασθενής έχει ζωή μόνο για δέκα μέρες.

Ο π. Ιωάννης βρισκόταν τότε στην Κρονστάνδη. Του έστειλαν τηλεγράφημα. Σε πέντε μέρες έφτασε. – Γιατί δεν με πληροφορήσατε πως αρρώστησε τόσο βαριά; Θα έφερνα μαζί μου τη θεία Κοινωνία. Και, γυρίζοντας στον άρρωστο, ρώτησε: «Πιστεύεις πως με τη δύναμη του Χριστού μπορώ να σε βοηθήσω;».

Εκείνος έγνεψε καταφατικά. Τότε ο άνθρωπος του Θεού φύσηξε στο στόμα του τρεις φορές σε σχήμα σταυρού. Ύστερα χτύπησε με το χέρι το τραπεζάκι που είχε τα γιατρικά και είπε: «Πετάξτε τα αυτά. Είναι άχρηστα. Έλα όμως στην Κρονστάνδη να σε κοινωνήσω τα άχραντα Μυστήρια. Θα σε περιμένω…».

Όταν το έμαθε ο γιατρός, είπε πως ο άρρωστος θα πέθαινε στο δρόμο. Εκείνος όμως πήγε τελικά στην Κρονστάνδη, όπου ο άγιος τον κοινώνησε. Παρέμεινε εκεί δυό μέρες. Όλες οι πληγές του έκλεισαν και μόνο η φωνή του ήταν ακόμη αδύνατη.

Όταν γύρισε στο σπίτι, ο γιατρός απόρησε.

– Αυτό, δήλωσε μπροστά σε όλους, είναι πρωτοφανές. Είναι ένα ολοφάνερο θαύμα!

Ο «ετοιμοθάνατος» πατέρας έζησε ακόμα 25 χρόνια!

Σε παλιές βιογραφίες του αγίου αναφέρεται και η ακόλουθη περίπτωση θεραπείας μιας ηλικιωμένης γυναίκας, μετά από τη θεία μετάληψη.

«Να κοινωνήσετε, συνιστούσε ο π. Ιωάννης, και ο Κύριος θα σας κάνει καλά. – Είμαι πολύ ηλικιωμένη, έλεγε η άρρωστη, και γι’ αυτό δεν θα μπορέσω να γιατρευτώ… – Δεν είναι δική μας δουλειά να γνωρίζουμε τους καιρούς και τις προθεσμίες του Θεού, απάντησε εκείνος.

– Κοινώνησε στο παρελθόν, συμπλήρωσαν οι συγγενείς της…

Οι πρώτοι χριστιανοί, δήλωσε τότε ο άγιος, κοινωνούσαν καθημερινά, κι εσείς δεν θέλετε να την κοινωνήσετε τώρα, που έχει τόση ανάγκη;

Τελικά η άρρωστη κοινώνησε και πολύ σύντομα γιατρεύτηκε».

Χαρακτηριστική είναι και η θαυμαστή θεραπεία της πριγκίπισσας Ζ.Ν. Γιουσούποβα, που έπαθε μόλυνση του αίματος ύστερα από ένα πρόωρο τοκετό.

Την επισκέφθηκε ο άγιος, όπως διηγείται η ίδια, κάθησε στο κρεβάτι της και της είπε: «Αν θα ζήσετε ή όχι, είναι υπόθεση του Θεού. Εσείς όμως πρέπει να προετοιμασθείτε για μια νέα ζωή με τη μετάληψη των αχράντων Μυστηρίων.

– Εγώ, πάτερ, ετοιμάζομαι για να κοινωνήσω πριν το Πάσχα… – Αν και το Πάσχα είναι κοντά, επέμεινε τότε εκείνος, δεν πρέπει να αναβάλετε. Είμαι έτοιμος να φέρω αμέσως τα τίμια Δώρα. Στην επιμονή του δέχτηκε, κι αφού κοινώνησε με συναίσθηση και χαρά, κοιμήθηκε για έξι ώρες… Όταν ξύπνησε, ήταν εντελώς υγιής!».

Ο καθηγητής Μπότκιν, που την παρακολουθούσε, βλέποντας τέτοια αλλαγή, έμεινε για πολλή ώρα σιωπηλός. Δυο δάκρυα κύλησαν στο πρόσωπό του. Ύστερα ψιθύρισε σκεφτικός:

– Δεν κατορθώσαμε εμείς οι άνθρωποι τη θεραπεία αυτή.

Ο ίδιος ο άγιος διηγείται και τα ακόλουθα παρόμοια γεγονότα:

«Ένας άρρωστος έπασχε από θανάσιμο έλκος στομάχου.Υπέφερε για εννιά μέρες, χωρίς την παραμικρή ανακούφιση από τους γιατρούς. Προσευχήθηκα θερμά γι’ αυτόν λέγοντας: Κύριε, είσαι η ζωή μας! Όσο εύκολα μπορώ εγώ να σκεφτώ τη θεραπεία, τόσο εύκολα μπορείς Εσύ να τη χαρίσεις.

Γιάτρεψε λοιπόν το δούλο σου Βασίλειο από τη φοβερή του πάθηση.

Ύστερα τον κοινώνησα, αλλά κι εκείνος δέχτηκε τη θεία Μετάληψη με σταθερή πίστη.Το απόγευμα της ίδιας ημέρας έγινε καλά, και το βράδυ σηκώθηκε από το κρεβάτι. Ο Δεσπότης Χριστός τον είχε ελεήσει και του είχε χαρίσει την υγεία… Εκπλήσσομαι με τη ζωογόνο δύναμη των άχραντων Μυστηρίων!».

– Μια γριούλα πάλι είχε αιμοπτύσεις. Ήταν πολύ αδύνατη και δεν έτρωγε σχεδόν τίποτα. Μόλις όμως την κοινώνησα, άρχισε να συνέρχεται. Κάποια κοπέλα είχε φτάσει στα πρόθυρα του θανάτου… Τη θεράπευσε κι αυτή η θεία Μετάληψη. Δόξα στα ζωοποιά Σου Μυστήρια, Κύριε!

Δεν παραλείπει, τέλος, ο ζηλωτής των αχράντων Μυστηρίων να διακηρύσσει τη θαυματουργική τους δύναμη με την ακόλουθη προτροπή:

«Να προσκαλείτε στο σπίτι σας τον ιερέα με το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Να πιστεύετε, όπως πίστευε ο Ιάειρος, ότι θα εκπληρωθούν οι επιθυμίες σας. Στην ιερατική μου διακονία έχω πολλά παραδείγματα ασθενών, που σύντομα έγιναν καλά με τη βαθειά πίστη, τη μετάνοια και τη θεία Κοινωνία».