Παντοδύναμε Κύριε, Γλυκύτατε Ιησού!
Η άπειρη Αγάπη Σου ευδόκησε να γίνω διακονητής της υγείας του ανθρώπου. Μεγάλη η ευθύνη, Κύριε, και βαρύ το φορτίο , που κουβαλά στους ώμους του ένας γιατρός , που επιθυμεί να βλέπει στη μορφή του πονεμένου ανθρώπου την Εικόνα Σου, Χριστέ μου!Είναι θαρρώ πολύ δύσκολο, μάλλον θα έλεγα αδύνατο να το καταφέρει κανείς στηριζόμενος στις δικές του δυνάμεις. Γι αυτό, Κύριε, ικέτης Σου πρσπίπτω και θερμά παρακαλώ Σε!
Γέμισε, πρώτα από όλα, την καρδιά μου με την παρουσία Σου και με Αγάπη ανυστερόβουλη, περίσσεια, θυσιαστική, την Αγάπη που πηγάζει από Εσένα την πηγή της Αγάπης.
Καθάρισε τα μάτια της ψυχής και τα σωματικά, να βλέπουν στο πρόσωπο του άρρωστου προσώπου, την εικόνα Σου.
Φώτισε τον, συνήθως, σκοτισμένο από τα πάθη νου μου, να είναι σωστός ηγεμόνας στις σκέψεις και τις πράξεις.
Δός μου λόγο, Κύριε, όταν έχω μπροστά μου να αντιμετωπίσω μια μάνα με το βαριά άρρωστο ή ετοιμοθάνατο παιδί της. Πολύ βαρύ φορτίο, Κύριε. Φώτισε τη ψυχή της, βαθειά να νοιώσει, ότι ο γιατρός τη νοιάζεται, πονά μαζί για το παιδί της. Φώτισε το νού της και πληροφόρησε την καρδιά της, πως η ζωή η αιώνια του παιδιού της, όπως και όλων των ανθρώπων, αρχίζει μετά την κοίμησή τους. Αυτό μας βεβαιώνει η εκ νεκρών Ανάστασή Σου, που είσαι η Πηγή της Ζωής και της Αλήθειας. Αλλά και όταν το μικρό παιδί χάνει τη μητέρα του ή τον πατέρα του ή και τους δύο ακόμα, πληροφόρησέ το, Κύριε, όπως μόνο Εσύ γνωρίζεις, ότι Σύ είσαι ο Προστάτης όλων, και ιδιαίτερα των αδυνάτων .
Δός μου λόγο πειστικό, Κύριε, όταν πρόκειται να πληροφορήσω ένα ζευγάρι, ότι υπάρχει ενδεχόμενο ν’αποχωρισθεί για πάντα τον σύντροφό του, να γνωρίζει ότι μαζί του πονάει και ο ιατρός του και ο χωρισμός μας δεν είναι μόνιμος, και δεν είμαστε όπως «οι μη έχοντες ελπίδα».
Δίνε μου δύναμη, υπομονή και κουράγιο να μπορώ να σηκώνω όσο περισσότερο πόνο από τον πόνο τους. Φώτιζέ με να βρίσκω τρόπο να τους παρηγορώ στο Πανάγιο Όνομά Σου, να τους βοηθώ να Σε γνωρίζουν μέσα από τη μετάνοια και τη Θεία Κοινωνία. Να βιώσουν ότι εκτός από την ιατρική επιστήμη και τους θεράποντες γιατρούς, υπάρχεις Εσύ, Κύριε, και δε γίνεται τίποτε χωρίς το δικό Σου Άγιο θέλημα και ότι αποφασίζεις να το δέχεται ο άνθρωπος ως ευλογία.
Και όταν όλα αυτά τα προβλήματα αναφέρονται στη δική μου οικογένεια, στη σύντροφό μου, τα παιδιά μου, τα εγγόνια, τα αδέρφια τους γονείς, τους αγαπημένους μου φίλους, τον ίδιο τον εαυτό μου, τότε , ΚΎΡΙΕ, δόσε μου περισσή ταπείνωση και αγάπη στο πρόσωπό Σου, να τα δεχθώ απλά, χωρίς γογγυσμό, με υπομονή και καρτερία, όπως όλοι οι πραγματικοί θεράποντές Σου, όλοι όσοι αποτελούν τον χορό που βρήκε την Αγία Χάρι Σου.
Από τον κανόνα εις την Αγία Τριάδα και εις πάντας τους Αγίους εις απειλήν λοιμικής ασθενείας
Εις πέλαγος αχανές ασθενειών περικείμεθα και λοιμικής συμφοράς χειμάζει τα κύματα. Κυβερνήτα Κύριε, βοηθείας χείρα επέκτεινας νυν διάσωσον.
Φλογίζει η κάμινος αμέτρων πόνων και κατακαίει με πυρετού λοιμικής με η φλοξ απαύστως η αναιδέστατος. Αλλά τη δρόσω του ελέους Σου, Σώτερ, ανάψυξον ψάλλοντα. Ευλογητός ο Θεός ο των Πατέρων ημών.
Οικτίρμονα τεκούσα και συμπαθή και Δεσπότην και κτίστην και Κύριον, νυν επ’ εμοι δείξον Σου συνήθως τους οικτιρμούς και χαλεπής με λυτρώσας νόσου, δαπανώσης μου την ψυχήν, Παρθένε Θεοτόκε. Παράσχου μοι την ρώσιν, όπως απαύστως μεγαλύνω σε.
Θαυμάσια μεγάλα, ων αριθμός ουχ υπάρχει, ποιήσας αθάνατε επί τους σους δούλους τα ελέη Σου ο Θεός, ως συμπαθής ανάδειξον και της συνεχούσης ημάς νυνί απάλλαξον οδύνης, λιταίς της Σε τεκούσης και του χορού των αθλοφόρων.
Οδυνηρώς στενάζομεν από κλίνης οδύνης ημών και από λοιμώδους ασθενείας κράζομεν προς Σε τον Φιλάνθρωπον τα της καρδίας όμματα νυν αναπετώντες την υγείαν αιτούμεν. Επίσκεψαι ημάς, Σώτερ και ανάστησον ψάλλειν. Λαός υπερυψούτε εις πάντας του αιώνας.
Ὁ Θεός, εἰς τὴν βοήθειάν μου πρόσχες· Κύριε, εἰς τὸ βοηθῆσαί μοι σπεῦσον.
Αἰσχυνθήτωσαν καὶ ἐντραπήτωσαν οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχήν μου· ἀποστραφήτωσαν εἰς τὰ ὀπίσω, καὶ καταισχυνθήτωσαν οἱ βουλόμενοί μου κακά.
Ἀποστραφήτωσαν παραυτίκα αἰσχυνόμενοι οἱ λέγοντές μοι εὖγε, εὖγε!
Ἀγαλλιάσθωσαν καὶ εὐφρανθήτωσαν ἐπὶ σοὶ πάντες οἱ ζητοῦντές σε, ὁ Θεός,
καὶ λεγέτωσαν διαπαντός· Μεγαλυνθήτω ὁ Κύριος, οἱ ἀγαπῶντες τὸ σωτήριόν σου.
Ἐγὼ δὲ πτωχός εἰμι καὶ πένης· ὁ Θεός, βοήθησόν μοι·
βοηθός μου καὶ ῥύστης μου εἶ σύ, Κύριε· μὴ χρονίσῃς.
Θεέ μου, πρόσεξέ με γιὰ νὰ Σὲ ἔχω βοηθό μου. Κύριε ἔλα γρήγορα νὰ μὲ βοηθήσεις.
Ἂς ντροπιαστοῦν κι ἂς ἐξευτελιστοῦν αὐτοὶ ποὺ ζητοῦν τὴν ψυχή μου.
Ἂς ὀπισθοχωρήσουν κι ἂς καταντροπιαστοῦν αὐτοὶ ποὺ θέλουν νὰ μοῦ κάνουν κακό.
Ἂς ὀπισθοχωρήσουν γεμάτοι ντροπὴ ὅσοι λέγουν· θαυμάσια, ὡραῖα (δηλ. χαίρονται μὲ τὴ δυστυχία μου).
Ἀντίθετα μ᾿ αὐτούς, ἂς ἀγαλλιάσουν καὶ ἂς εὐφρανθοῦν χάρη σ᾿ Ἐσένα Θεέ μας, ὅσοι σὲ ἐπιζητοῦν στὴ ζωή τους·
καὶ ὅσοι ποθοῦν κι ἐπιθυμοῦν τὴ σωτηρία τους ἂς λέγουν διαρκῶς· Ἂς μεγαλύνεται καὶ δοξάζεται ὁ Κύριος.
Ἐγὼ ὅμως εἶμαι φτωχὸς καὶ ταλαίπωρος· βοήθησέ με Θεέ μου.
Βοηθός μου καὶ λυτρωτής μου εἶσαι Κύριε, μὴν ἀργήσεις νὰ σπεύσεις.
