ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ...

Ή ΑΛΛΙΩΣ  ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ Ή ΑΛΛΙΩΣ ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΜΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΠΑΖΛ ΜΟΥ..Ή ΑΛΛΙΩΣ ΤΑΤΑΝΑ ΖΩΗ!

ΜΑ,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΗ;ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ;ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΓΝΩΣΗ;ΕΙΝΑΙ ΛΕΞΕΙΣ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΕΣ ΒΓΑΛΜΕΝΕΣ ΑΠΟ  ΒΟΥΡΚΟ,ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ;ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΩΝΙΑ;ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ;ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ;

ΚΑΘΕ ΠΟΥ ΤΡΕΧΕΙ Ο ΛΟΓΙΣΜΟΣ ,ΑΝΑΠΟΛΩ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ...  ΤΟΤΕ ΠΟΥ Η ΜΟΥ,ΜΕ ΑΠΟΚΑΛΟΥΣΕ  ΓΛΥΚΟΠΟΝΟ -<< ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ ΗΣΟΥΝ  ΨΥΧΟΠΟΝΙΑΡΙΚΟ ΕΙΔΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ,ΑΓΑΠΑΣ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ  ΜΙΣΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΚΙ ΟΠΟΤΕ Σ ΚΑΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΑΤΙ ΑΣΧΗΜΟ,ΤΟ ΒΑΖΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ..ΑΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΑΝΩ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΘΑ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ…>>

-<<ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ ΡΕ ΓΙΑΓΙΑ,Ο ΜΕΣΣΙΑΣ,ΤΗΝ ΡΩΤΗΣΑ ΓΕΛΩΝΤΑΣ…>>

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΟΝΕΙΡΑ ΑΝ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΑΓΚΩΝΙΣΤΑ ΝΑ ΤΑ ΥΛΟΠΟΙΟΗΣΩ;Η ΠΡΟ ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΝΑ ΦΕΡΘΩ ΓΕΝΝΑΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΑΝΤΑΜΕΙΨΟΥΝ ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ...

Έτσι ξεκίνησα λοιπόν...

<<ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΤΗΝ ΘΕΩΡΟΥΝ ΕΧΕΜΥΘΟ ΑΤΟΜΟ-ΜΙΛΙΑ ΔΕΝ ΤΗΣ ΠΑΙΡΝΕΙΣ….ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ.ΕΣΩΣΤΡΕΦΗ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ (ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΕΝΤΥΠΩΣΗΣ,ΜΑ ΔΙΝΕΙ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ,ΜΕ ΦΕΙΔΩ ΚΙ  ΟΠΟΥ ΘΕΩΡΕΙ ΟΤΙ ΑΞΙΖΕΙ,ΒΕΒΑΙΩΣ…

ΠΙΣΤΗ ΣΑΝ ΣΚΥΛΙ, ΜΕ ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΡΔΙΑ.ΤΑΛΑΝΤΟΥΧΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΜΕ ΘΕΛΗΣΗ ΓΙΑ ΖΩΗ..ΕΚΑΝΕ ΟΝΕΙΡΑ.ΤΩΡΑ ,ΟΧΙ ΠΙΑ…

ΜΕ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑ ΝΙΩΘΕΙ ΣΑΝ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΔΕΝΤΡΟ  ΠΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΦΥΛΛΩΣΙΑ ΤΟΥ ΤΟΥΣ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙ,ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΠΡΟΣΤΑΣΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΛΑΔΙΑ ΤΗΣ ΓΙΝΑΝΤΑΙ ΑΓΑΠΗ,ΠΟΥ -ΙΣΩΣ –ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΝΙΓΕΙ…

ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΗΣ ΝΙΩΘΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΜΟΝΗ,ΑΝΑΜΕΣΑ ΚΑΙ ΣΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΟΣΜΟΥ..ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΧΕΙ ΚΙ ΑΠΟ ΜΙΚΡΗ…

ΘΕΛΕΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ,ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ  ΑΕΡΑ ΚΑΙ ΧΩΡΟ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΕΙ…

ΤΟ ΞΕΡΕΙ ΟΤΙ ΚΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΕΛΟΥΝ  ΚΑΙ Τα ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΛΑΤΡΕΥΕΙ…ΦΟΒΑΤΑΙ ΝΑ ΤΑ ΑΦΗΣΕΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ,ΔΕΝ ΕΚΕΙ ΚΟΠΕΙ Ο ΟΜΦΑΛΙΟΣ ΛΩΡΟΣ…

Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΝΑ ΠΑΖΛ…ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΟΜΜΑΤΙΑ

ΜΕΡΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΧΑΝΟΝΤΑΙ-ΦΕΥΓΟΥΝ,ΕΙΤΕ ΑΠΟ ΘΑΝΑΤΟ,ΕΙΤΕ ΧΩΡΙΣΜΟΥ…

ΜΑ,Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ SHOW-THE SHOW MUST GO ON…

Η ΖΩΗ,ΠΙΣΤΕΥΕΙ, ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΤΗΣ ΚΑΚΕΣ.ΜΟΝΟ.

ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΙΩΘΕΙ ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ,ΜΟΝΟ,ΓΥΜΝΟ ΠΟΥ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΚΛΑΔΙΑ ΤΗΣ ΛΥΣΣΟΜΑΝΑΕΙ Ο ΑΕΡΑΣ….

ΤΑΣΕΙΣ ΦΥΓΗΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΩΚΟΥΝ,ΑΣΧΗΜΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΗΣ…

ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΘΕΛΕΙ ONE WAY TICKET ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ…

ΚΙ ΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙ,ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΤΕΛΕΤΗ ΣΕΜΝΗ,ΧΩΡΙΣ ΝΥΦΙΚΑ ΚΑΙ ΑΗΔΙΕΣ...

ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΤΕΛΕΤΗ ,ΟΠΩΣ ΚΑΝΑΝΕ ΟΙ ΒΙΚΙΓΚΣ…

ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΒΑΡΚΑ, ΛΟΥΣΜΕΝΗ ΣΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΣΤΟ ΙΟΝΙΟ , ΚΕΡΚΥΡΑ ΚΑΤΑ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ…

ΜΕΣΑ Η ΟΛΓΑ ΜΕ ΑΠΛΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟ ΤΩΝ ΗΧΩΝ ΚΕΛΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ Clannad: ‘'I will find you’’…

ΟΧΙ ΜΑΥΡΑ,ΟΧΙ ΚΛΑΜΜΑΤΑ,ΤΡΑΔΟΥΔΙΑ,ΓΕΛΙΑ Κ ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ…

ΑΛΛΙΩΣ…ΘΑ ΜΑΣ ΒΛΕΠΕΙ  ΚΑΙ ΘΑ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΤΑΙ…ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΥΤΟ,ΓΚΕΓΚΕ;;;

ΘΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΕΧΕΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ  ΤΑ ΚΛΑΔΙΑ ΤΗΣ ΚΙ ΑΣ ΜΑΣ ΠΝΙΓΕΙ…>>.

Let it be…

ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟ ΚΟΥΒΑΡΙ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ.ΑΝΑΜΕΙΚΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ.

ΟΝΕΙΡΑ.ΕΦΙΑΛΤΕΣ.ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ(ΣΚΛΗΡΗ).ΑΓΑΠΗ(ΕΠΙΣΗΣ ΣΚΛΗΡΗ).ΕΡΩΤΑΣ.ΜΙΣΟΣ.ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ. ΠΑΘΟΣ. ΗΔΟΝΗ.ΣΕΞ. ΖΩΗ,ΘΑΝΑΤΟΣ.ΠΙΚΡΑ.ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ.ΚΟΛΑΣΗ.ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ.ΨΥΧΕΔΕΛΕΙΑ.ΛΟΓΙΚΗ Κ ΕΥΑΣΘΗΣΙΑ.

ΜΟΝΑΞΙΑ... ΕΛΠΙΔΕΣ.ΦΡΟΥΔΕΣ.

Η ΑΛΙΚΗ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙ.

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ ΤΟ ΙΔΙΟ.

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΕΡΗΜΟ ΠΙΑ.

ΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ ΜΑΡΑΘΗΚΑΝ.

Ο ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ ΜΕ ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΑΛΟΓΟ ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΠΟΤΕ.

ΑΛΛΑ....

ΜΠΑΙΝΩ ΣΤΗΝ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΜΟΥ,ΧΡΟΝΟΚΑΨΟΥΛΑ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΩ ΠΟΛΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ ΠΙΣΩ..ΤΟΣΟ ΠΙΣΩ ΠΟΥ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ!

ΣΤΗΝ ΑΝΕΜΕΛΙΑ,ΤΗΝ ΑΘΩΟΤΗΤΑ,ΤΗΝ ΑΓΝΟΤΗΤΑ,ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ...τα Χριστούγεννα είναι η ωραιότερη γιορτή του χρόνου.. τα λατρεύω, όχι μόνο την μαγεία, όχι μόνο για την αθωότητα, την ευκαιρία να νιώσουμε λίγο παιδιά ...  έχασα την γιαγιά μου  πρόσφατα ..τα φετινά μας Χριστούγεννα...μόνο θλίψη   σημαίνουν για εμάς...

τα φετινά όπως κι όλα τα ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ από εδώ και μπρος,

ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΓΛΥΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ Κ ΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ...

ΣΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ,ΣΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΣΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ,ΣΤΙΣ ΕΠΟΧΕΣ ΠΟΥ ΑΝΕΒΑΙΝΑΜΕ ΣΤΗΝ ΣΙΜΚΑ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΑΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ...

ΣΤΗΝ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΟΥ ΖΕΣΤΟΥ ΨΩΜΙΟΥ ΠΟΥ ΕΒΓΑΖΕ Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΤΡΙΝΟ ΞΥΛΟΦΟΥΡΝΟ ΤΗΣ..ΜΟΣΧΟΒΟΛΟΥΣΕ Ο ΤΟΠΟΣ,ΠΑΝΤΑ ΑΚΡΗ,ΜΟΝΟ ΑΚΡΗ..ΘΑ Σ'ΑΓΑΠΑ Η ΠΕΘΕΡΑ ΣΟΥ,ΜΟΥ ΕΛΕΓΕΣ..ΚΙ ΩΣΠΟΥ Η ΓΙΑΓΙΑΚΑ ΜΟΥ,ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΣΤΡΟΓΓΥΛΑ,ΜΙΚΡΑ ΨΩΜΑΚΙΑ,ΤΑ ΜΠΑΜΠΟΥΚΑΚΙΑ ΜΑΣ..

39+ ΛΟΙΠΟΝ,ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΣΑΝ ΠΥΡΕΤΟΣ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ,

ΕΙΡΩΝΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ;ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΠΟΤΕ ΠΥΡΕΤΟ!

ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΄΄ΑΝ..''

ΑΝ ΘΑ ΕΙΧΕΣ ΡΟΔΕΣ ,ΘΑ ΗΣΟΥΝ ΤΡΟΧΟΦΟΡΟ,ΜΕ ΕΜΠΑΙΖΕΙΣ..ΚΙ ΕΓΩ Τ'ΑΝΕΧΟΜΑΙ..

ΑΣ ΕΙΝΑΙ,ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ..

ΓΙΑΤΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ;ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΟΥΝ…ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΧΩΡΟ,ΕΙΝΑΙ Ο ΦΥΣΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ…

ΓΙΑΤΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ; ΔΕΝ ΞΕΡΩ!ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΞΕΡΩ ΕΙΝΑΙ  ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ Η ΗΛΙΚΙΑ,ΟΥΤΕ ΟΙ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ  ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ…

ΑΛΛΑ ΟΣΟ  ΖΟΥΜΕ Ν’ΑΓΑΠΙΟΜΑΣΤΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ,ΝΑ ΠΝΙΓΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ,ΩΣΤΕ ΟΤΑΝ ΕΡΘΕΙ Η ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΓΕΜΑΤΟΙ…

  

Όλοι ζητάνε την αλήθεια μα κατά βάθος σχεδόν κανένας δεν τη θέλει. Όλοι ζητούν το χρώμα μα οι περισσότεροι κάνουν το φόντο ασπρόμαυρο να κρύψουν τις ατέλειες.

Η παντοτινή αγάπη δεν χάνεται ό,τι και να γίνει. Τη συντηρούν και την ενδυναμώνουν οι ωραιότερες αναμνήσεις.

Εσύ να βάφεις πάντα γνήσια τις μέρες σου. Να λες αυτό που αισθάνεσαι, να μη φοβάσαι να είσαι ο εαυτός σου, να βγαίνουν όλα στο φως.

Το χρώμα πάει πάντα μπροστά. Σαν την αλήθεια.

ΤΟ ΝΑ ΧΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΣΟΥ,ΠΟΝΑΕΙ ...ΠΟΝΑΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ,ΠΟΝΑΕΙ ΣΑΝ ΝΑ ΣΕ ΚΑΡΦΩΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ...ΜΑ,ΟΤΑΝ ΝΑ ΧΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΓΟΝΙΟ ΣΟΥ Η ΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΣΟΥ,ΠΟΝΑΕΙ ΣΑΝ ΕΦΙΑΛΤΗΣ...ΠΟΝΑΕΙ ΣΑΝ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ...ΚΙ ΟΤΑΝ ΧΑΝΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ...

 Γεμάτη νοσταλγία για τους ανθρώπους που δεν είναι πια μαζί μας. Πώς μπορεί η γιαγιά κι παππούς να μην είναι πλέον κομμάτι της ζωής μου; Που πήγε τώρα; Πότε θα τους ξαναδώ; Ποιος θα μου διαβάζει παραμύθια; Ποιος θα  μου εξιστορεί ιστορίες;

Μα όσο κι αν λένε ότι η μέρα  είναι η αρχή της νυχτιάς και η γέννησή αντίστροφη μέτρηση για τον θάνατο...πονάει..

Πώς μπορεί η γιαγιά ΜΟΥ να μην είναι πλέον κομμάτι της ζωής μου; Που πήγε τώρα; Πότε θα την ξαναδώ; Ποιος θα μου διαβάζει παραμύθια; Ποιος θα  μου εξιστορεί ιστορίες;

Λένε ότι οι ψυχές γίνονται σύννεφα κι αναλόγως την διάθεσή σου πράττουν, παραδείγματος χάριν όταν κλαις βρέχει...   

Λες γι’ αυτό να είναι αλμυρή κάποιες φορές η βροχή;;

Αστέρια γίνονται ΘΑΡΡΩ.

Αστέρια γίνονται που λάμπουν, που μας κοιτάζουν και προσέχουν από ψηλά…

Η παντοτινή αγάπη δεν χάνεται ό,τι και να γίνει.

Τη συντηρούν και την ενδυναμώνουν οι ωραιότερες αναμνήσεις. οι αγαπημένοι μας παραμένουν για πάντα στην καρδιά μας σαν ο πολυτιμότερος θησαυρός.

ΤΟ Ν’ ΑΚΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ…

ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΑ ΘΕΜΑ ΣΤΟ ΑΛΛΟ ΠΕΡΝΩ,ΟΠΩΣ ΚΙ ΟΙ ΕΝΑΛΑΓΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗ,ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ…

ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΤΡΕΧΕΙ ΣΕ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΡΕΛΕΣ ΤΑΧΥΤΗΤΕΣ…

Η  ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΟΥ ΚΑΛΠΑΖΕΙ ΩΣ ΕΝΑ ΑΓΡΙΟ ΑΛΟΓΟ  ΣΕ ΠΑΡΘΕΝΑ ΔΑΣΗ ΚΙ ΑΓΡΙΑ ΟΜΟΡΦΑ ΤΟΠΙΑ.

ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΤΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ…ΝΑ ΕΙΝΑΙ  ΣΤΙΓΜΕΣ,ΟΠΩΣ Η ΖΩΗ ΑΛΛΩΣΤΕ; ΠΟΥ ΤΗΝ ΣΥΝΑΝΤΟΥΜΕ; ΣΤΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ; Η ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΛΟΚΑ Η ΜΗΠΩΣ ΣΤΑ ΠΙΟ ΑΠΛΑ;ΣΕ  ΜΑΓΕΥΤΙΚΑ ΚΑΛΟΚΑΡΙΝΑ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑΤΑ Η ΣΤΑ  ΓΕΜΑΤΑ ΘΑΛΠΩΡΗ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΑ ΜΕΡΗ;

ΘΑΡΡΩ ΠΩΣ Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΟΡΕΙΟ ΣΕΛΑΣ..ΜΙΑ ΠΑΝΔΑΙΣΙΑ ΕΝΑΛΛΑΓΗΣ ΧΡΩΜΑΤΩΝ,ΟΛΑ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΜΑΖΙ,ΟΛΑ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΑΖΙ,ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΜΑΖΙ,ΣΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ,ΑΓΑΠΗ!

ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΟΙ ΠΑΛΙΕΣ ΚΙ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ…ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΑΣ,ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΑΣ ΚΙ ΟΛΑ Τ’ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΩΠΑ….

Ο χρόνος είναι ο καλύτερος ''γιατρός''....

Άλλους τους γιατρεύει αμέσως κι άλλους όχι....έχει να κάνει κυρίως με το <<εγώ μας>>.... πόσα δώσαμε, πόσα χάσαμε και πόσο θυμωμένοι είμαστε με τους εαυτούς μας που πιστέψαμε και ''στηριχτήκαμε'' σε λάθος άνθρωπο...

Αργά ή γρήγορα, όσο ο χρόνος κυλάει, θα ανακτούμε σιγά σιγά την ψυχική μας ηρεμία, οι άναρχες σκέψεις στο μυαλό μας θα μπαίνουν σε μια σειρά, θα ξέρουμε τι θέλουμε μέχρι που χωρίς να το καταλάβουμε θα έχουμε συγχωρήσει τον εαυτό μας που ήταν τόσο αφελής... θα το καταλάβουμε όταν έρθει η μέρα που θα χαμογελάσουμε και θα κάνουμε όνειρα ξανά... εκείνη την μέρα θα έχει έρθει στην ζωή μας ένας άνθρωπος που ούτε καν ξέραμε ότι υπάρχει ή υπήρχε ή δεν τον είχαμε καν προσέξει...

 Όταν θα έρθει λοιπόν έχοντας εμείς μάθει από τα λάθη του παρελθόντος καλό είναι να του έχουμε την πόρτα κλειστή, γιατί όχι και κλειδωμένη... αν πραγματικά θέλει να ''μπει'', θα βρει τον σωστό τρόπο να μας πείσει να την ανοίξουμε και να τον αφήσουμε να μπει... όχι για να τον παιδέψουμε αλλά η ζωή μας δεν είναι ξέφραγο αμπέλι που όποιος θέλει μπαίνει, την αναστατώνει παίζοντας και μετά φεύγει… Όλες οι λύπες αντέχονται...αν τις βάλεις σε μια ιστορία

ΟΛΑ ΤΡΙΓΥΡΩ ΑΛΛΑΖΟΥΝΕ ΚΙ ΟΛΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕΝΟΥΝ…

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΙ ΟΥΣΑ ΣΤΟΝ Ι.Ν. ΤΟΥ ΑΓ.ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΜΕ ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ..ΠΟΣΑ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΞΕΙ,Η ΔΙΑΚΟΣΜΗΣΗ,ΤΑ ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ,Ο ΧΩΡΟΣ ΚΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ,ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ…

ΑΛΛΑ Η ΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑ ΚΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!

ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ…ΜΗΠΩΣ ΝΑ  ΕΡΙΧΝΑ ΜΑΥΡΗ ΠΕΤΡΑ…

ΚΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΣΥΜΠΑΝ,ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ,ΟΠΩΣ ΤΑ ΕΙΧΑ ΟΝΕΙΡΕΥΤΕΙ..ΧΩΡΙΣ ΕΦΙΑΛΤΕΣ!

NO MATTER WHAT, KEEP DREAMING, SHOW YOUR LOVE…AND ENJOY YOUR LIFE! BE WELL!