Δεν ξεχνώ: Πώς δημιουργήθηκε το θρυλικό σύνθημα τότε που η Κύπρος μάτωσε…
Εμπνευστής του ο Νίκος Δήμου
Το θρυλικό σύμβολο της Κύπρου “Δεν ξεχνώ” είναι χαραγμένο στη συνείδηση όλων των Ελλήνων και παραμένει επίκαιρο. Η εικόνα της αιματοβαμμένης νήσου και κομμένης στα δύο, συγκλονίζει ακόμη χρόνια μετά την τραγωδία της 20ης Ιουλίου 1974, όπου ξεκίνησε η τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
20 Ιουλίου 1974
Ήταν χαράματα, όταν ξεκίνησε η βάρβαρη τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
Υπό τη διοίκηση του αντιστράτηγου Νουρετίν Ερσίν, περίπου 40.000 άνδρες έπιασαν στον ύπνο την ελληνική πλευρά, που αντέδρασε με καθυστέρηση.
Η Τουρκία υποστήριξε τότε ότι επρόκειτο για «ειρηνική επέμβαση» κι όχι για εισβολή.
Η Τουρκία που συνηθίζει να ψεύδεται και να προκαλεί το ίδιο επικίνδυνα και σήμερα. Με ανιστόρητες αποφάσεις και προσβολές στον Χριστιανισμό και στον παγκόσμιο πολιτισμό, μετατρέποντας την Αγία Σοφία σε τέμενος. Με κινήσεις γεμάτες μίσος στα νησιά μας και τον Έβρο. Με επιθετική στάση εντός της Κυπριακής ΑΟΖ.
Εκείνο το πρωί, στην περιοχή Πέντε Μίλι, τουρκικά αποβατικά σκάφη αποβίβαζαν ανενόχλητα δυνάμεις από τις 5 τα ξημερώματα. Παράλληλα, αμέτρητα τουρκικά αεροπλάνα ξεκίνησαν να επιτίθενται σε Κερύνεια και Λευκωσία, όσο αλεξιπτωτιστές έπεφταν σε καίρια σημεία.
Χιλιάδες άοπλοι πολίτες δολοφονήθηκαν, γυναίκες βιάστηκαν και αιχμάλωτοι εκτελέστηκαν.
Φώτο από τη βρετανική εφημερίδα «Daily Mail» του φωτογράφου Δώρου Παρτασίδη:
Το ελληνικό Πεντάγωνο γνώριζε τις βλέψεις των Τούρκων, θεώρησε, όμως, ότι μπλοφάρουν και γι’ αυτό καθυστέρησε να αντιδράσει. Από την Αθήνα, η εντολή δόθηκε στις 8:40 το πρωί, ενώ η είδηση μεταδόθηκε από το ελληνικό ραδιόφωνο στις 11 το πρωί. Εξαιτίας αυτής της καθυστέρησης, οι εισβολείς πρόλαβαν να παγιωθούν και να δημιουργήσουν προγεφύρωμα από το Πέντε Μίλι της Κερύνειας προς τον Άγιο Ιλαρίωνα, με στόχο να το συνδέσουν με τον τουρκοκυπριακό θύλακο της Λευκωσίας.
Όταν κινητοποιήθηκαν οι μονάδες της Εθνικής Φρουράς και της ΕΛΔΥΚ, πολέμησαν με απίστευτη αυτοθυσία και ηρωισμό, χωρίς να διαθέτουν ούτε σύγχρονο οπλισμό ούτε αεροπορική κάλυψη. Αποτελούνταν από περίπου 12.000 άνδρες, υπό τον ταξίαρχο Μιχαήλ Γεωργίτση. Στη συνέχεια, ο ελληνοκυπριακός ανδρικός πληθυσμός είχε αρχίσει να κινητοποιείται και να συμμετέχει στον αγώνα, με όποιον τρόπο μπορούσε.
Το ίδιο βράδυ, αργά, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ εξέδωσε το υπ’ αριθμόν 353 ψήφισμα, με το οποίο καλούσε σε κατάπαυση του πυρός και σε αποχώρηση από την Κύπρο του «ξένου στρατιωτικού δυναμικού». Αν και το ψήφισμα εγκρίθηκε ομόφωνα, η Τουρκία το αγνόησε πλήρως και συνέχισε απτόητη.
«Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 η Αμμόχωστος ήταν κορυφαίος τουριστικός προορισμός, με χρυσαφένιες αμμουδιές, πολυώροφα ξενοδοχεία και καταστήματα και στην οποία σύχναζαν επώνυμοι όπως η Μπριζίτ Μπαρντό, ο Ρίτσαρντ Μπάρτον και η Ελίζαμπεθ Τέιλορ», γράφει ο δημοσιογράφος Νίκ Ίνοκ.
Σήμερα, οι δρόμοι του παραλιακού θέρετρου της Αμμοχώστου παραμένουν ανατριχιαστικά σιωπηλοί… σαν μια πόλη φάντασμα στα Κατεχόμενα…
Η φράση σύμβολο για την τραγωδία της Κύπρου
Το “Δεν Ξεχνώ” κυκλοφόρησε παντού αμέσως! Τυπωμένο σε τοίχους, αφίσες, εφημερίδες και περιοδικά, σε αυτοκόλλητα και τετράδια, χαραγμένο στη συνείδηση όλων εκείνων που βίωσαν την τραγωδία του Αττίλα.
Εμπνευστής του και δημιουργός του ο Νίκος Δήμου.
Συγγραφέας, διαφημιστής και δημοσιογράφος, ο Νίκος Δήμου είχε την ιδέα στην διαφημιστική εταιρία του, για ένα σήμα που θα έδειχνε τη Μεγαλόνησο λαβωμένη να αιμορραγεί…
Έτσι… δημιουργήθηκε το “Δεν Ξεχνώ” με ίδια έξοδα. Αν και η διαφήμιση είχε στο κάτω μέρος πολύ διακριτικά, το σήμα της εταιρίας του, ελάχιστοι το πρόσεξαν. Έπειτα, άρχισαν να τυπώνονται αυτοκόλλητα, τα οποία μοιράζονταν εντελώς δωρεάν, με τον κόσμο να συρρέει μαζικά για να παραλάβει έστω κι ένα από αυτά.
Ο Νίκος Δήμου ήταν αρχές Σεπτεμβρίου του 1971 όταν επισκέφθηκε για πρώτη φορά την Κύπρο, και έκτοτε την αγάπησε βαθιά, έχοντας ως οδηγό την ποιητική συλλογή του Γιώργου Σεφέρη.
Ο ίδιος γράφει στην προσωπική του ιστοσελίδα ndimou πώς εμπνεύστηκε το “Δεν Ξεχνώ”:
«Το σήμα σύμβολο “Δεν ξεχνώ” δημιουργήθηκε το πρωί της 14ης Αυγούστου 1974 την ημέρα που ο δεύτερος Αττίλας έκοψε την Κύπρο στα δύο. Ακούγοντας τα νέα στο ραδιόφωνο, οραματίστηκα την Κύπρο μαχαιρωμένη και την γραμμή του Αττίλα σαν μία ροή πηγμένου αίματος που σιγόσταζε. Όταν έφτασα στο γραφείο μου (τότε είχα την διαφημιστική εταιρία) κάλεσα τον διευθυντή του σχεδιαστηρίου, τον Διονύση Γεωργιόπουλο, του έδωσα ένα χάρτη της Κύπρου, την ιδέα και το κείμενο. Τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία.
Τυπώσαμε χιλιάδες αυτοκόλλητα, τα στείλαμε στις εφημερίδες και κατακλυσθήκαμε από αιτήσεις. Τυπώσαμε όσα μπορούσαμε, κάναμε αντίγραφα της μακέτας και τα δίναμε σε όποιον ήθελε να τυπώσει για λογαριασμό του, μεταφράσαμε το σύνθημα σε πολλές γλώσσες (μας το ζητούσαν, μαζί με μακέτες, Έλληνες φοιτητές από όλο τον κόσμο). Πήραμε εκατοντάδες γράμματα – το σημαντικότερο από τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.
Τώρα το σήμα-σύμβολο έχει γίνει κοινό κτήμα – ελάχιστοι άνθρωποι γνωρίζουν την προέλευσή του. Αλλά για μένα είναι κάτι πολύ προσωπικό: ένας φόρος τιμής και αγάπης στα μέρη εκείνα της Κύπρου – Κυρήνεια, Μπελλαπάις, Σαλαμίνα, Αμμόχωστο – που είχα επισκεφθεί και αγαπήσει τρία χρόνια πριν την εισβολή.»
Όπως ισχυρίζεται ο ίδιος, πρόκειται για την κορυφαία “διαφήμιση” που έχει κάνει στη ζωή του. Ποτέ όμως δεν αποζήτησε την αναγνώριση για τη δημιουργία του “Δεν Ξεχνώ”, αλλά και ποτέ δεν το απέκρυπτε. Γενικά προτιμά να μην κάνει θόρυβο… εκείνος, αλλά να μιλά από μόνο του το έργο του για όλα όσα έχει κάνει μέχρι σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου