mikreskuries

 ΠΑΜΦΑΓΟ ΤΕΡΑΣ! ΑΓΕΝΕΣΙΑ ΣΠΛΑΧΝΩΝ!

Το ξέρω αυτό το βλέμμα! Ουτε η Μήδεια το φτάνει! Ποιο μυθιστορημα να σε χωρέσει πια, ποιο θρίλερ!;

Δεν είσαι μάνα, είσαι τέρας, το ξέρω αυτό το βλέμμα! Κοιτάς το θήραμα, όχι το παιδί. Ψάχνεις τροφή για το αδειο σου εγώ, σκοτώνεις για να φας. ΒΡΥΚΟΛΑΚΑ Ω ΣΕ ΞΕΡΩ ΤΙ ΟΣΜΗ ΕΧΕΙΣ! Το ξέρω αυτό το βλέμμα! Ξεγελάς τους πάντες, είσαι φτιαγμένη απο ψέμα, χαλασμένη για πάντα. Το ξέρω αυτό το βλέμμα, το επιτηδευμένο σου "τίποτα" που πείθει τους αδαείς, τους απαίδευτους και τους λίγους. Το ξέρω αυτό το βλέμμα γιατι μεσα του κρύβεις τη φρίκη του αδιανόητου, εκεί που σέρνεσαι, εκει κρατάς πύλες σκότους και στο τέλος υποτιμάς την αλήθεια. Χρησιμοποιησες τη ζωή αλλων για να επιβεβαιωσεις το θανατο σου! Αψυχη, ξέρω τί είσαι, είσαι ακομα ένα καρφί πανω στο σταυρό, είσαι το πύον στην πληγή αλλά δεν είσαι το αίμα μέσα της. Αίμα ειναι αυτά τα τρία πλάσματα που σε εμπιστεύθηκαν, σου παρέδωσαν τη ζωή τους και συ την εκμηδενισες! Για να πάρεις τί; Προσοχή; Αξία; Συμπόνοια; Αντρα; Πώς; Σκοτώνοντας τα παδιά σου; Αλλά να ξέρεις...ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ τα παιδια αίμα απο το αίμα ΜΟΥ, όχι το δικό σου. Γιατί στις δικές σου φλέβες δεν κυλά αίμα παρά μόνο δηλητήριο. Αλλά εγώ ξέρω τη διαφορά. Και τώρα, εκεί που βρέθηκαν αυτά τα αγγελούδια, απο εκεί θα ξέρω πως ζουν για πάντα μακρυα σου. Γιατί εσύ είσαι ήδη πεθαμένη.Παμφαγο τερατουργημα, χαμόγελο του θανάτου. Το ξέρω αυτο το βλέμμα. Μην αυταπατασαι! Ούτε άρρωστη είσαι! Εισαι δράκος ταριχευμένος που περιφέρεται σαν φάντασμα στις παιδικές χαρές αρπάζοντας λεία. Σύνδρομο η όχι, δεν με απασχολει! Τέρμα τα συγχωροχάρτια της ψυχιατρικής! Η ανθρωποφαγια δεν είναι νόσημα, δεν συγχωρείται, δεν παραβλέπεται, δεν εξηγειται! Μερικα πράγματα δεν ανήκουν σε νοσηρή ανθρώπινη φύση επειδή απλώς δεν ανήκουν στην ανθρώπινη φύση! Παμφάγο τέρας, σού έρχομαι μαζί με όλη την κοινωνία. Που θα ζήσεις πια,  πού θα σταθείς;

Μπογιατζη Χριστίνα