ΠΑΜΦΑΓΟ ΤΕΡΑΣ! ΑΓΕΝΕΣΙΑ ΣΠΛΑΧΝΩΝ!

Το ξέρω αυτό το βλέμμα! Ουτε η Μήδεια το φτάνει! Ποιο μυθιστορημα να σε χωρέσει πια, ποιο θρίλερ!;

Δεν είσαι μάνα, είσαι τέρας, το ξέρω αυτό το βλέμμα! Κοιτάς το θήραμα, όχι το παιδί. Ψάχνεις τροφή για το αδειο σου εγώ, σκοτώνεις για να φας. ΒΡΥΚΟΛΑΚΑ Ω ΣΕ ΞΕΡΩ ΤΙ ΟΣΜΗ ΕΧΕΙΣ! Το ξέρω αυτό το βλέμμα! Ξεγελάς τους πάντες, είσαι φτιαγμένη απο ψέμα, χαλασμένη για πάντα. Το ξέρω αυτό το βλέμμα, το επιτηδευμένο σου "τίποτα" που πείθει τους αδαείς, τους απαίδευτους και τους λίγους. Το ξέρω αυτό το βλέμμα γιατι μεσα του κρύβεις τη φρίκη του αδιανόητου, εκεί που σέρνεσαι, εκει κρατάς πύλες σκότους και στο τέλος υποτιμάς την αλήθεια. Χρησιμοποιησες τη ζωή αλλων για να επιβεβαιωσεις το θανατο σου! Αψυχη, ξέρω τί είσαι, είσαι ακομα ένα καρφί πανω στο σταυρό, είσαι το πύον στην πληγή αλλά δεν είσαι το αίμα μέσα της. Αίμα ειναι αυτά τα τρία πλάσματα που σε εμπιστεύθηκαν, σου παρέδωσαν τη ζωή τους και συ την εκμηδενισες! Για να πάρεις τί; Προσοχή; Αξία; Συμπόνοια; Αντρα; Πώς; Σκοτώνοντας τα παδιά σου; Αλλά να ξέρεις...ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ τα παιδια αίμα απο το αίμα ΜΟΥ, όχι το δικό σου. Γιατί στις δικές σου φλέβες δεν κυλά αίμα παρά μόνο δηλητήριο. Αλλά εγώ ξέρω τη διαφορά. Και τώρα, εκεί που βρέθηκαν αυτά τα αγγελούδια, απο εκεί θα ξέρω πως ζουν για πάντα μακρυα σου. Γιατί εσύ είσαι ήδη πεθαμένη.Παμφαγο τερατουργημα, χαμόγελο του θανάτου. Το ξέρω αυτο το βλέμμα. Μην αυταπατασαι! Ούτε άρρωστη είσαι! Εισαι δράκος ταριχευμένος που περιφέρεται σαν φάντασμα στις παιδικές χαρές αρπάζοντας λεία. Σύνδρομο η όχι, δεν με απασχολει! Τέρμα τα συγχωροχάρτια της ψυχιατρικής! Η ανθρωποφαγια δεν είναι νόσημα, δεν συγχωρείται, δεν παραβλέπεται, δεν εξηγειται! Μερικα πράγματα δεν ανήκουν σε νοσηρή ανθρώπινη φύση επειδή απλώς δεν ανήκουν στην ανθρώπινη φύση! Παμφάγο τέρας, σού έρχομαι μαζί με όλη την κοινωνία. Που θα ζήσεις πια,  πού θα σταθείς;

Μπογιατζη Χριστίνα

 ανάγιος Τάφος..

Αν σε ρωτήσει κάποιος: 

- Πως αποδεικνύεται, ότι η Ορθοδοξία είναι η μόνη αληθινή πίστη. 

Να τον απαντήσεις ότι: 

α) το Άγιο Φως δίδεται θαυματουργικώς μόνο στους Ορθοδόξους και σε κανέναν ετερόδοξο ή αλλόδοξο! 

β) μόνο ο Ορθόδοξος παπάς εκβάλλει δαιμόνια από έναν δαιμονισμένο! Στους ετερόδοξους και αλλόδοξους κληρικούς, ο δαίμονας αδιαφορεί... 

γ) μόνος ο τάφος του Χριστού είναι κενός. Κανένας άλλος τάφος αρχηγού θρησκείας, δεν είναι κενός. Ο κενός τάφος του Χριστού, είναι μια απόδειξη της Αναστάσεως και της ορθής πίστεώς μας 

δ) μόνο στην Ορθοδοξία συναντάς Άγια λείψανα. Όλοι οι ιατροί του κόσμου, που εξέτασαν Άγια λείψανα (άλλα ήταν άφθορα και άλλα ευωδίαζαν), σήκωσαν όλοι τους ψηλά τα χέρια, μη μπορώντας να εξηγήσουν επιστημονικά τα ευρήματά τους 

ε) μόνο στην Ορθοδοξία θα συναντήσεις θαυματουργικές εικόνες με πάμπολλα θαύματα π.χ. η εικόνα της Παναγίας της Μαλεβής, που εκκρίνει μύρο, θεράπευσε πολλούς ανθρώπους στ) μόνο ο Ορθόδοξος παπάς διαβάζοντας ειδική ευχή, αγιάζει το νερό και κάνει το κάνει Αγιασμό. Μάλιστα ο αγιασμός δεν χαλάει το νερό ποτέ, όσοι αιώνες και να περάσουν✝️✝️✝️

 

1. «Οι μεγάλοι δεν καταλαβαίνουν ποτέ τίποτα μόνοι τους και είναι κουραστικό για τα παιδιά να τους εξηγούν πάντα και για πάντα πράγματα»
2. «Και εδώ είναι το μυστικό μου, ένα πολύ απλό μυστικό: Μόνο με την καρδιά μπορεί κανείς να δει σωστά. Ό,τι είναι ουσιαστικό είναι αόρατο στο μάτι»
3. «Μόνο τα παιδιά ξέρουν τι ψάχνουν»
4. «Είναι ακριβώς όπως συμβαίνει με το λουλούδι. Αν αγαπάς ένα λουλούδι που ζει σε ένα αστέρι, είναι γλυκό να κοιτάς τον ουρανό τη νύχτα. Όλα τα αστέρια είναι ανθισμένα με λουλούδια...»
5. «Είναι ο χρόνος που έχεις ξοδέψει για το τριαντάφυλλό σου, που κάνει το τριαντάφυλλό σου τόσο σημαντικό».
6. «Οι άνθρωποι δεν χρειάζονται πάντα συμβουλές. Μερικές φορές το μόνο που χρειάζονται είναι ένα χέρι για να κρατηθούν, ένα αυτί να τους ακούσει και μια καρδιά που μπορεί να τους καταλάβει».
7. «Όλοι οι μεγάλοι ήταν κάποτε παιδιά… αλλά μόνο λίγοι από αυτούς το θυμούνται».
8. «Αλλά αν με εξημερώσεις, τότε θα χρειαστούμε ο ένας τον άλλον. Για μένα θα είσαι μοναδικός σε όλο τον κόσμο. Για σένα, θα είμαι μοναδικός σε όλο τον κόσμο».
9. «Η ζωή μου είναι πολύ μονότονη», είπε η αλεπού. «Κυνηγώ κοτόπουλα. Οι άντρες κυνηγούν εμένα. Όλα τα κοτόπουλα είναι ίδια και όλοι οι άντρες είναι ίδιοι. Και, κατά συνέπεια, βαριέμαι λίγο».
10. «Κανείς δεν είναι ποτέ ικανοποιημένος εκεί που βρίσκεται».
11. «Οι άνθρωποι δεν χρειάζονται πάντα συμβουλές. Μερικές φορές το μόνο που χρειάζονται είναι ένα χέρι για να κρατηθούν, ένα αυτί να τους ακούσει και μια καρδιά που μπορεί να τους καταλάβει».
12. «Είναι πολύ πιο δύσκολο να κρίνει κανείς τον εαυτό του παρά να κρίνει τους άλλους. Εάν καταφέρεις να κρίνεις σωστά τον εαυτό σου, τότε είσαι πράγματι ένας άνθρωπος με αληθινή σοφία».
13. «Για εκατομμύρια χρόνια τα λουλούδια παράγουν αγκάθια. Για εκατομμύρια χρόνια τα πρόβατα τα τρώνε. Και δεν κακό, το να προσπαθείς να καταλάβεις γιατί τα λουλούδια μπαίνουν σε τόσο κόπο για να παράγουν αγκάθια που δεν τους χρησιμεύουν σε τίποτα; Δεν είναι σημαντικός, ο πόλεμος μεταξύ των προβάτων και των λουλουδιών;».
14. «Όταν βρίσκεις ένα διαμάντι που δεν ανήκει σε κανέναν, είναι δικό σου...όταν ανακαλύπτεις ένα νησί που δεν ανήκει σε κανέναν, είναι δικό σου. Όταν βρίσκεις μια ιδέα πριν από οποιονδήποτε άλλον, βγάζεις δίπλωμα ευρεσιτεχνίας: είναι δική σου. Έτσι με εμένα: Είμαι κάτοχος των αστεριών, γιατί κανείς άλλος πριν από εμένα δεν σκέφτηκε ποτέ να του ανήκουν».
15. «Το να ξεχνάς έναν φίλο είναι λυπηρό. Δεν έχουν όλοι φίλους».
16. «Έπρεπε να κρίνω με πράξεις και όχι με λόγια».
17. «Αλλά σίγουρα, για εμάς που καταλαβαίνουμε τη ζωή, οι φιγούρες είναι θέμα αδιαφορίας».
18. «Οι αλαζονικοί άνθρωποι δεν ακούν τίποτα άλλο παρά μόνο επαίνους».
19. «Θα γίνεις ένας υπέροχος ενήλικας».
20. «Μερικές φορές δεν βλάπτει να αναβάλεις μια δουλειά για αργότερα».
21. 
    
    
    

 

• «Όποτε με προσβάλει κάποιος, προσπαθώ να ανυψώσω την ψυχή μου τόσο ψηλά, ώστε η προσβολή να μην τη φτάνει.
• Για μένα, οι προσβολές είναι τα επιχειρήματα αυτών που έχουν άδικο. Ήθελα να μάθω και έψαξα ποιος είναι αυτός ο Τατσόπουλος που υποτιμά και προσβάλει το μεγαλείο της θείας Χάρις ενός ταπεινού άγιου ανθρώπου που έζησε τον διωγμό και έπειτα αφιέρωσε την ζωή του στον Θεό.
• Με δέος πολλοί Έλληνες παρακολούθησαν τη σειρά του Αγίου Παΐσιου στη τηλεόραση και αυτός αποκαλεί όλο αυτό τον κόσμο αποχαυνωμένο. Το να μην μιλάς καλά (για κάποιον) δεν είναι απλά παράπτωμα, αλλά επιπλέον ποτίζει με κακό την ψυχή σου, αλλά εσύ τι ξέρεις από ψυχή;
• Όταν μικρά ανθρωπάκια αρχίζουν να ρίχνουν μεγάλες σκιές, σημαίνει ότι ο ήλιος είναι κοντά στη δύση του και εσύ Τατσόπουλε ως αριστεροδέξιος κολαούζος πολιτικός που θα ήθελε και ως συγγραφέας που επίσης δηλώνεις να είχε πουλήσει έστω το ένα χιλιοστό από τα βιβλία που έχουν γραφτεί για τον Άγιο  Παΐσιο σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.
• Θα μείνεις στην ιστορία ως αυτός που πήδηξε τη μισή Αθήνα κατά δική σου δήλωση. Τατσόπουλε, τις προσβολές σου γράψτες πάνω στην άμμο, τις ευεργεσίες σου, χάραξέ τες πάνω στο μάρμαρο. Σταμάτης»,

 

Δεν μένουνε μόνοι τους οι άνθρωποι επειδή είναι αδύναμοι.

Μένουνε μόνοι τους επειδή είναι δυνατοί.

Επειδή δεν κουμπώνουν εύκολα σε όλες τις αγκαλιές.

Δεν κάνουνε εκπτώσεις στα συναισθήματα τους.

Δεν μένουνε μόνοι επειδή έχουνε κολλήσει στο παρελθόν.

Απλά κουβαλάνε μέσα τους τις αναμνήσεις τους και δεν θέλουνε να προχωρήσουνε.

Όχι από αδυναμία αλλά από αδιαφορία.

Αδιάφοροι είναι.

Βαριούνται να εξηγούνε, βαριούνται να ξαναρχίζουν.

Τους είναι πολύ εύκολο να κοιμούνται μόνοι τους ,παρά να κοιμίζουνε μέτριες αγάπες και μέτρια αισθήματα στο στήθος τους.

Τους είναι πολύ οικείο να τρώνε μόνοι τους,παρά να διασκεδάζουνε έξω με κάποιον που δεν θα ονομάσουνε ποτέ Ζωή τους.

Για αυτό αφήστε αυτούς τους περήφανους, τους ανόητους ρομαντικούς μόνους τους.

Δεν έχουνε να απολογηθούνε για την μοναξιά τους.

Κάποτε αγάπησαν, κάποτε λάτρεψαν, κάποτε πέθαναν για έναν έρωτα.

Δεν αγαπάνε κάθε μέρα και κάθε σαιζόν.

Αγαπάνε μια φορά και για πάντα.

Μην ασχολείστε με τους ανθρώπους τους μοναχικούς.

Δεν επέλεξε η μοναξιά εκείνους.

Εκείνοι την διάλεξαν,σε αντίθεση απο μία μίζερη και άνοστη ζωή.

Αφήστε τους μόνους τους.

Είναι το καλύτερο τους.

Μέσα στα σκοτάδια που άλλους τους τρομάζουν, εκείνοι φτιάχνουν τον δικό τους παράδεισο.

Η μοναξιά δεν είναι αναγκαστική για εκείνους.

Είναι λύτρωση.

Είναι απόλαυση.

Γιατί μοναξιά δεν είναι η απουσία της αγάπης απο την ζωή μας.

Είναι η αρετή που μέσα από εκείνη, μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε την αγάπη.

 Αυτήν την εβδομάδα μπαίνουμε αισίως στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Φεβρουαρίου και σίγουρα έχετε ήδη κοιτάξει πότε πέφτουν οι Απόκριες, το Πάσχα και όλες οι επικείμενες αργίες.

Η επόμενη αργία είναι η Καθαρά Δευτέρα που φέτος πέφτει στις 7 Μαρτίου, συνεπώς η Κυριακή της Αποκριάς είναι μία μέρα πριν, στις 6 Μαρτίου. Πότε λοιπόν ξεκινάει το Τριώδιο;

Αρχικά ας δούμε τι είναι το Τριώδιο:

Η περίοδος του Τριωδίου είναι η εκκλησιαστική περίοδος δέκα εβδομάδων που ξεκινά από την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου και φτάνει μέχρι το Μεγάλο Σάββατο. Οι τρεις πρώτες εβδομάδες είναι οι Απόκριες, έπειτα ακολουθεί η Μεγάλη Τεσσαρακοστή (έξι εβδομάδες) και στο τέλος η Μεγάλη Εβδομάδα.

Φέτος, η Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου πέφτει 13 Φεβρουαρίου, δηλαδή το Τριώδιο ξεκινά επίσημα από σήμερα. Την κάθε εβδομάδα συμβαίνουν τα εξής, σύμφωνα με την εκκλησία:

Την πρώτη εβδομάδα του Τριωδίου γίνεται «κατάλυσις εις πάντα», δηλαδή τρώγεται ελεύθερα κάθε φαγητό, ακόμα και την Τετάρτη και την Παρασκευή. Για τον λόγο αυτόν ονομάζεται «ελεύθερη» ή «απολυτή» εβδομάδα.

Τη δεύτερη εβδομάδα γίνεται «κατάλυσις εις πάντα» όλες τις ημέρες εκτός της Τετάρτης και της Παρασκευής. Την Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας στην Ελλάδα υπάρχει το έθιμο της Τσικνοπέμπτης, κατά την οποία καταναλώνονται κρεατικά, δεδομένου ότι μετά από τρεις ημέρες αρχίζει ουσιαστικά η νηστεία. Η εβδομάδα τελειώνει με το Ψυχοσάββατο.

Η τρίτη εβδομάδα είναι αυτή της Τυροφάγου ή Τυρινής, οπότε όλες τις ημέρες γίνεται κατάλυση σε όλα τα γαλακτοκομικά προϊόντα, του αβγού, των ψαριών και φυσικά του λαδιού, απαγορεύεται όμως η κρεοφαγία.

Από την τέταρτη εβδομάδα, η οποία ξεκινά με την Καθαρά Δευτέρα, αρχίζει η Μεγάλη Τεσσαρακοστή με την νηστεία για το Πάσχα.

Πώς να γιορτάσετε το Τριώδιο με τα παιδιά

Αρχή του Τριωδίου σημαίνει ένα βήμα πιο κοντά στις Απόκριες. Δύο χρόνια τώρα τα παιδιά έχουν στερηθεί πάρτι, μεταμφιέσεις, καρναβάλια και ελπίζουμε οι φετινές Απόκριες να θυμίζουν λίγο παραπάνω την προ covid εποχή. Ανεξάρτητα με τα τελικά μέτρα όπως αυτά διαμορφωθούν για καρναβάλια και εστίαση, υπάρχουν πολλοί τρόποι να χαρείτε τις Απόκριες με τα παιδιά ακόμα και στο σπίτι. Ας δούμε τι μπορείτε να κάνετε.

facepainting tigraki gia paidia 8

Μεταμφιεστείτε από νωρίς

Δεν χρειάζεται να περιμένετε την Κυριακή των Αποκριών, την Τσικνοπέμπτη ή κάποιο πάρτι μασκέ για να μασκαρευτείτε. Κατεβάστε τις στολές από το πατάρι, φτιάξτε αυτοσχέδιες καινούριες δικές σας ή αγοράστε αυτήν που έχει βάλει εδώ και μήνες το μικρό σας στο μάτι. Διοργανώστε το δικό σας οικογενειακό πάρτι μασκέ στο σπίτι, γεμίστε το σαλόνι με σερπαντίνες και αφήστε τα παιδιά να φορούν τις αγαπημένες τους στολές μέχρι να τις βαρεθούν.

Φτιάξτε γλυκάκια για την περίσταση

Έχουμε πολλές φορές αναφέρει τα οφέλη της μαγειρικής για τα παιδιά. Μπείτε μαζί στην κουζίνα και φτιάξτε παρέα υπέροχες λιχουδιές για την περίσταση. Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί δέκα συνταγές που μπορείτε να φτιάξετε  από σήμερα κιόλας.

Κάντε χειροτεχνίες εμπνευσμένες από τις Απόκριες και στολίστε το σπίτι

Γιατί να στολίζουμε το σπίτι μόνο τα Χριστούγεννα; Φτιάξτε ευφάνταστες κατασκευές με τα παιδιά, ζωγραφιές και πολλά ακόμα με θέμα τις Απόκριες και διακοσμήστε τις στο σπίτι. Εδώ μπορείτε να βρείτε αποκριάτικες χρωμοσελίδες για να τις εκτυπώσετε και εδώ αποκριάτικες μάσκες σε διάφορα σχέδια για να φτιάξετε τις δικές σας.

 Θα σου πω όλη την ιστορία, από την αρχή. Για να μην αναρωτηθείς ξανά πώς ένα παιδί καταλήγει να σκοτωνει έναν άνθρωπο για ομάδες.. .να σκοτώνει έναν σκύλο,να βιάζει μια γυναίκα...

Όλα ξεκίνησαν όταν τα αγόρια σου ήταν δύο- τρία χρονών. Είχατε πάει βόλτα σε μια καφετέρια. Και τα είδες να μαδάνε την γλάστρα του μαγαζιού και να γεμίζουν τον τόπο χώματα και σκέφτηκες πως αυτό το παιχνίδι θα τα απασχολήσει για λίγο και ήπιες μια ακόμα γουλιά εσπρέσο. Και όταν ο σερβιτόρος προσπάθησε να τους μιλήσει, έγινες έξαλλη που ανακατεύεται με ξένα παιδιά.

Και τότε που πετούσανε πετρούλες στην παραλία επάνω σε μια κοπέλα και εκείνη σε στραβοκοίταξε και σκέφτηκες πως δεν έχει ιδέα από παιδιά, η κακομαθημένη!

Ίσως να φταίει και εκείνη η πρώτη φορά που ο μικρός άρπαξε το φτυαράκι από το χέρι ενός παιδιού, στο πάρκο κι εσύ έκανες ότι δεν είδες. Και μεταξύ μας, καμάρωσες που το παιδί σου είναι διεκδικητικό. Και όταν το παιδάκι αντέδρασε, το χτύπησε με το φτυάρι στο κεφάλι. Και κατά βάθος το ευχαριστήθηκες.

Φταίει που μετά, στο νηπιαγωγείο, εσύ ο περήφανος μπαμπάς, συμβούλεψες τα μικρά να ρίχνουν και από καμία ψιλή, αν χρειαστεί (αλλά μόνο αν χρειαστεί, δεν είσαι παράλογος), γιατί δεν είναι τίποτα φλώροι. Και κάθε που η δασκάλα προσπαθούσε να σου μιλήσει, την έβγαζες τρελή και έλεγες ότι τα έχει βάλει στο μάτι. Και τότε που ο μικρός έσπασε τα τουβλάκια στο σχολείο και σας ζήτησε να τα αντικαταστήσετε, χάιδεψες την φράντζα του και είπες να μην ανησυχεί. Η μαμά θα πάρει καινούρια. Και τον έλουσες φιλιά και δεν είπες τίποτα άλλο. Και φεύγοντας, του πήρες παγωτό, σίγουρη ότι θα είχε μια δύσκολη μέρα, στα χέρια της.

Και μετά, στο δημοτικό, που τα αγόρια έπαιζαν μπάσκετ με την παρέα τους και ήρθε εκείνος ο μικρός, ο Γιωργάκης, που έχει νανισμό. Και τα αγόρια δεν ήταν πρόθυμα να χάσουν το παιχνίδι, για ένα μπασμένο. Και τον έδιωξαν, τον κορόιδεψαν, και του πέταξαν την τσάντα. Και όταν σου εξιστόρησε το περιστατικό ο διευθυντής, εσύ, μπαμπά, καμάρωσες, γιατί τα αγόρια σου είχαν γίνει σκληρά αντράκια. Και είπες ότι φταίει ο Γιωργάκης που το πήρε κατάκαρδα, χωρίς λόγο. Μάλλον δεν είναι δυνατός χαρακτήρας, σαν τα δικά σου.

Και έπειτα, στο γυμνάσιο, που ήρθε στην τάξη η Ελένη. Και ήταν ένα ανεπτυγμένο κορίτσι, σωστή γυναίκα. Και ο μεγάλος την γούσταρε. Και του είπες ότι οι γκόμενες θέλουν και λίγο νταηλίκι. Και εκείνος το πήρε το μήνυμα (είχε χρόνια καταλάβει πώς να είναι σωστός γιος για σένα ) και την στρίμωξε στις τουαλέτες. Και την έβγαλε φωτογραφίες και τις έδειξε στην τάξη. Και όταν βρέθηκες μπροστά στους εξαγριωμένους γονείς της, τους είπες ότι έτσι είναι τα αγόρια, γεμάτα ορμόνες και ανώριμα. Και αν δεν θέλουν προβλήματα, να της μάθουν να μην προκαλεί. Και έφυγες με ψηλά το κεφάλι, γιατί ήσουν πια σίγουρος ότι τα αγόρια σου δεν είναι γκέι. Μεγάλη υπόθεση!

Μετά όμως δεν ήταν πια μικρά παιδιά. Και δεν είχες απέναντι έναν κακομοίρη σερβιτόρο, μια κακομαθημένη άτεκνη, ένα μυξιάρικο στο πάρκο, μια ξινή δασκάλα, έναν ανίσχυρο διευθυντή, ένα ανήλικο κορίτσι. Είχες τον νόμο. Κι αν εσύ τους έμαθες ότι νόμοι δεν υπάρχουν, είσαι ο μόνος ένοχος.

Αυτά τα γράμματα, δεν μ αρέσει να τα διαβάζω. Δεν συμπαθώ τον θυμωμένο εαυτό μου. Θα προτιμούσα να μπορώ να σε συγχωρώ που δεν ξέρεις τί κάνεις. Όμως δεν μπορώ να μην το παίρνω προσωπικά, όταν σε βλέπω να φτιάχνεις έναν κόσμο με τους δικούς σου όρους, χωρίς να σε νοιάζει ποιον κόσμο παλεύω εγώ να φτιάξω. Αυτόν που έχω τάξει στα δικά μου παιδιά κι εσύ συνεχώς με βγάζεις ψεύτρα. Θυμώνω, επειδή το παιδί σου το πήρα στα χέρια μου, τότε που όλα μπορούσαν να αλλάξουν. Και το έβλεπα να χάνει τον δρόμο του, μέρα με την μέρα. Και έκανα τα πάντα για να σώσω την αθωότητά του, μα οι προσπάθειες μου έπεφταν στον δικό σου τοίχο. Μην αναρωτηθείς «γιατί», λοιπόν. Μην ζητήσεις τα ρέστα. Είχες φορέσει χειροπέδες στο παιδί σου, πολύ πριν το κάνουν αυτοί...

*γράμμα νηπιαγωγού σε γονείς!

Πόσο δίκιο έχει

 

Πηγαίνοντας να πληρώσει φεύγοντας από το κατάστημα, η νεαρή ταμίας υπέδειξε στην πολύ ηλικιωμένη κυρία πως έπρεπε να φέρνει δικές της τσάντες για τα ψώνια, γιατί οι πλαστικές σακούλες δεν είναι καλές για το περιβάλλον.

Η γυναίκα ζήτησε συγγνώμη από την κοπέλα και της εξήγησε, «Ναι, εμείς δεν είχαμε αυτό το θέμα το 'πράσινο' στα νιάτα μου»...

Η νεαρή υπάλληλος απάντησε, «Αυτό είναι το πρόβλημά μας σήμερα. Η δική σας γενιά δεν νοιαζόταν αρκετά ώστε να σώσει το περιβάλλον μας για τις μελλοντικές γενιές.»

Η ηλικιωμένη κυρία της είπε πως είχε δίκιο – «Ναι, η δική μου γενιά δεν είχε αυτό το ‘πράσινο πράγμα’ στην εποχή μου». Συνέχισε, να της εξηγεί πώς ήταν τότε:

«Τότε, επιστρέφαμε τα γυάλινα μπουκάλια γάλακτος, των αναψυκτικών και της μπύρας στο κατάστημα. Το κατάστημα τα έστελνε πίσω στο εργοστάσιο για να πλυθούν και να αποστειρωθούν και να τα ξαναγεμίσουν, για να χρησιμοποιηθούν ξανά και ξανά. Οπότε στην πραγματικότητα τα ανακύκλωναν. Αλλά, δεν είχαμε το ‘πράσινο πράγμα’ στις μέρες μας...

Τα μπακάλικα μας έβαζαν τα ψώνια μέσα σε καφέ χάρτινες σακούλες που χρησιμοποιούσαμε για πολλά πράγματα. Το πιο αξιομνημόνευτο - εκτός από την χρήση τους για σακούλες οικιακών απορριμμάτων - ήταν η χρήση του καφέ χαρτιού για κάλυμμα των σχολικών βιβλίων μας. Αυτό εξασφάλιζε πως η δημόσια περιουσία (τα βιβλία που παρέχονται από το σχολείο για τη χρήση μας) δεν θα παραμορφώνονταν από μουτζούρες μας. Έτσι, μπορούσαμε να τους δώσουμε την προσωπική μας προτίμηση σε εμφάνιση, πάνω στο καφέ χαρτί περιτυλίγματος. Τι κρίμα, που δεν κάναμε το ‘πράσινο πράγμα’ τότε.

Ανεβαίναμε τις σκάλες με τα πόδια, γιατί δεν είχαμε κυλιόμενη σκάλα σε κάθε κτίριο καταστήματος και γραφείων. Περπατούσαμε μέχρι το μανάβικο. Δεν καβαλούσαμε μηχανή 300 ίππων κάθε φορά που χρειαζόταν να διασχίσουμε δύο τετράγωνα. Αλλά έχεις δίκιο… δεν είχαμε το ‘πράσινο πράγμα» στις μέρες μας...

Τότε πλέναμε τις πάνες του μωρού, αφού δεν είχαμε το είδος της μιας χρήσεως για πέταμα. Στεγνώναμε τα ρούχα πάνω σε τεντωμένο σχοινί, όχι μέσα σε ένα στεγνωτήριο-φαγάνα που καταβροχθίζει 220 βολτ ηλεκτρισμού. Η αιολική και η ηλιακή ενέργεια όντως στέγνωναν τα ρούχα μας τότε, στις μέρες μας.

Τα παιδιά είχαν ρούχα από δεύτερο χέρι, από τους αδελφούς ή τις αδελφές τους, και όχι πάντοτε καινούργια ρούχα. Αλλά ναι, κοπέλα μου, έχεις δίκιο – εμείς δεν είχαμε το ‘πράσινο πράγμα’ τον παλιό καιρό.

Τότε είχαμε μόνο μια τηλεόραση ή ένα ραδιόφωνο στο σπίτι – όχι από μία τηλεόραση σε κάθε δωμάτιο. Και η τηλεόραση είχε μικρή οθόνη, σε μέγεθος ενός μαντηλιού (τις θυμόσαστε άραγε;), και όχι οθόνη σε μέγεθος δωματίου. Στην κουζίνα ανακατεύαμε και αναδεύαμε με το χέρι γιατί δεν είχαμε ηλεκτρικά μηχανήματα να μας τα κάνουν όλα για μας.

Όταν συσκευάζαμε ένα εύθραυστο αντικείμενο για να το ταχυδρομήσουμε, χρησιμοποιούσαμε παλιές εφημερίδες για να το προστατέψουμε, και όχι συνθετικό Styrofoam ή πλαστικό περιτύλιγμα με φυσαλίδες. Τότε, δεν βάζαμε μπρος έναν κινητήρα και δεν καίγαμε βενζίνη για να κουρέψουμε το γκαζόν. Χρησιμοποιούσαμε ένα σπρωχνόμενο χλοοκοπτικό που «έκαιγε» ανθρώπινη ενέργεια. Γυμναζόμασταν με την εργασία, έτσι δεν χρειαζόταν να πηγαίνουμε σε γυμναστήριο για να τρέχουμε πάνω σε κυλιόμενους διάδρομους που λειτουργούν με ηλεκτρικό ρεύμα. Αλλά έχεις δίκιο. Δεν είχαμε εμείς το ‘πράσινο πράγμα’ τότε.

Πίναμε από βρύση ή σιντριβάνι όταν ήμασταν διψασμένοι αντί να χρησιμοποιούμε ποτήρι ή πλαστικό μπουκάλι κάθε φορά που πίναμε νερό. Ξαναγεμίζαμε τις πέννες γραφής με μελάνι, αντί να αγοράζουμε μια καινούργια, και βάζαμε καινούργιο ξυράφι μέσα στην ξυριστική μηχανή αντί να πετάξουμε ολόκληρο το εργαλείο μόνο και μόνο επειδή η λεπίδα του ξυραφιού δεν έκοβε πια καλά…. Αλλά δεν είχαμε το ‘πράσινο πράγμα’ τότε.

Τότε, οι άνθρωποι έπαιρναν το τραμ ή το λεωφορείο και τα παιδιά πήγαιναν με ποδήλατο στο σχολείο τους - ή περπατούσαν - αντί να μετατρέπουν τις μητέρες τους σε 24ωρη υπηρεσία ταξί με το SUV των $45.000 ή το βαν της οικογένειας – που κοστίζουν όσο κόστιζε ένα ολόκληρο σπίτι …. πριν από το 'πράσινο πράγμα.'

Είχαμε μια πρίζα σε κάθε δωμάτιο, και όχι ολόκληρο συγκρότημα πριζών για να τροφοδοτούμε δώδεκα συσκευές. Και δεν χρειαζόμασταν έναν υπολογιστή-γκάτζετ για να λάβουμε σήμα που εκπέμπεται από δορυφόρους 23.000 μίλια έξω στο διάστημα, για να βρούμε το πλησιέστερο μαγαζί που πουλάει χάμπουργκερ.

Δεν είναι αξιοθρήνητο, η σημερινή γενιά να θρηνεί πόσο σπάταλοι ήμασταν εμείς τα γερόντια, μόνο και μόνο επειδή –και καλά- δεν είχαμε αυτό το ‘πράσινο πράγμα’ τότε;

Παρακαλώ να το προωθήστε αυτό το μήνυμα και σε άλλον εγωιστή γέροντα που χρειάζεται ένα μάθημα συντήρησης από ένα νεαρό εξυπνάκια.

Δεν γουστάρουμε να είμαστε γέροι έτσι κι αλλιώς, οπότε δεν χρειαζόμαστε πολύ για να μας ανάψουν τα αίματα... ειδικά από κάποιον που ενδεχομενως δεν ξέρει πόσα ρέστα πρέπει να δώσει, χωρίς να του το αποτυπώσει η ταμειακή μηχανή…

#Paralympics

 ΑΓΑΠΩ ΤΟΥΣ ΑΘΛΗΤΕΣ,ΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΕΣ...

ΑΛΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΑΜΑΡΩΝΩ,ΤΑ ΛΑΤΡΕΥΩ ΚΑΙ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΤΙ Η ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΙ ΕΝΩ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΕΤΟΥΣΑΝ ΣΤΟΝ ΚΑΙΑΔΑ Η ΘΑ ΤΟΥΣ ΒΑΖΑΝΕ ΣΕ ΚΑΝΑ ΦΟΥΡΝΟ,ΤΩΡΑ ΧΩΡΙΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΦΕΡΝΟΥΝ ΜΕΤΑΛΛΙΑ!ΕΥΓΕ!Όσες φορές κι αν το δω, κλαίω.

Πόση περηφάνια για τα αυτά τα παιδια!

Πόση χαρα μας έδωσαν #Paralympics #ERTTokyo2020

μεγιστε Μίκυ

 Aν η ευγένεια κι η ανθρωπια περα από τις γνώσεις, δεν θεωρούνται προσόντα επιστήμονα και αποκτούν ατομα επειδή δεν μπολιαστηκαν,δεν τον θέλω αυτον τον κοσμο και το ορκίζομαι στις ψυχές των αγωνιστών που έφεραν την ελευθερία την δημοκρατία με το αίμα τους,να πολεμήσω ως Ελληνίδα...να επαναφερω οτι μας πήραν...Α,ρε μεγιστε Μίκυ...θέλει κι οι ζωντανοί μας,να χύσουν το αίμα τους. Γιατί αυτός ο τόπος είναι μόνο δικός μας...των Ελλήνων,των χριστιανών,των δικαίων,των αγωνιστών,των ελεύθερων...