Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

3/12/16

Αγαπημένη μου μαμά...

Ήμουν μικρό κορίτσι μαμά, και για ‘μένα υπήρχες μόνο εσύ. Ήσουν τα πάντα και ήταν εκπληκτικό! Πώς τα κατάφερνες; Πού έβρισκες τόση ενέργεια;! Πρέπει να είχες εξαντληθεί… Σ’ ευχαριστώ που ήσουν πάντα χαμογελαστή και πρόθυμη να παίξεις μαζί μου όλη μέρα, για να φτάσει το βράδυ και αντί να ξεκουραστείς, να είσαι έτοιμη να με πάρεις στο κρεβάτι σου όταν, για κάποιο λόγο, ξυπνούσα ανήσυχη. Και κάθε φορά που έπαιζα έξω, μέσα στα χώματα, και γυρνούσα σπίτι μούσκεμα, ήσουν εκεί για να με πάρεις αγκαλιά, να με καλωσορίσεις με ένα ζεστό μπάνιο και με ένα γέλιο που έδειχνε σα να απόλαυσες το παιχνίδι περισσότερο από εμένα. Σ’ ευχαριστώ που με βοηθούσες να ντύνομαι πριγκίπισσα, νεράιδα και ότι άλλο φανταζόμουν. Τα παραμύθια μου τα έζησα χάρη σ’ εσένα. Σ’ ευχαριστώ που ήσουν τόσο καλό παράδειγμα και μου μετέδωσες σημαντικές αξίες της ζωής. Η αγάπη σου για τη φύση με έκανε να καταλάβω ότι περιβάλλομαι από απίστευτη ομορφιά την οποία πρέπει να προστατεύω. Από εσένα έμαθα ακόμα να σέβομαι τους ανθρώπους, όσο διαφορετικοί κι αν φαίνονται, γιατί όπως είπες «κάθε λουλούδι είναι μοναδικό και αυτό είναι που κάνει όμορφο τον κήπο μας». Μου έμαθες να μοιράζομαι τα πράγματά μου, είτε έχω λίγα, είτε πολλά, και να βοηθώ τους γύρω μου. Μεγαλώνοντας μου έδειχνες όλο και κάτι καινούριο. Πώς να έχω στυλ και φινέτσα, πώς να περπατάω με αέρα, σε ευθεία, με ίσιο κορμί. Μου έβαζες βιβλία στο κεφάλι για να το καταφέρω και γελούσαμε πολύ. Ήμουν πριγκίπισσα και οι πριγκίπισσες είναι κομψές.. Και όταν φορούσα το σκισμένο μου τζιν, με κοιτούσες συγκαταβατικά, με μια γλυκιά κατανόηση. Δεν ήσουν επικριτική γιατί ήξερες ότι πειραματίζομαι, και διανύω την περίοδο της μικρής μου επανάστασης. Θα έβρισκα το προσωπικό μου στυλ αργότερα. Σ’ ευχαριστώ για την υπομονή σου κατά τη δύσκολη εφηβεία μου. Όλα μου τα έδωσες, ή μάλλον όλα σου τα πήρα… Μου έδινες θάρρος να προσπαθήσω ξανά μετά από τις αποτυχίες μου. Ακόμα κι αν ήταν η τρίτη, τέταρτη, πέμπτη φορά. Χωρίς αμφιβολία ήξερες καλά τις δυνάμεις μου. Καλύτερα από εμένα. Έβλεπες τα ταλέντα μου και τις δυνατότητές μου, πριν καν εγώ καταλάβω ότι τα έχω. Σ’ ευχαριστώ που μου είπες πως η δουλειά μου δεν είναι αυτό που θα με προσδιορίζει και πως εκείνο που με κάνει μοναδική είναι αυτό που θα βλέπω στα μάτια μου κάθε φορά που κοιτάζω στον καθρέφτη. Μεγάλωσα τώρα. Και η σχέση μας όμως το ίδιο! Μία ανώτερη σύνδεση ανάμεσά μας. Τα «ευχαριστώ» μου για άλλους λόγους. Που δεν ανακατεύτηκες στις φιλίες και τις σχέσεις μου. Δεν με κατέκρινες ποτέ, αν και πολλές φορές ήξερες από πριν ότι είχα κάνει λάθος επιλογή και καρδιοχτυπούσες. Δε μπορώ να σκεφτώ καλύτερο τρόπο για να δείξει κάποιος την εμπιστοσύνη του! Σ’ ευχαριστώ που μου είπες πως δεν υπάρχει «το άλλο μου μισό», γιατί είμαι ήδη ολόκληρη… Που μου εξήγησες ότι θα συναντήσω κάποτε «εκείνον», και θα είναι ο σύντροφός μου, όχι γιατί θα έχει κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, αλλά γιατί απλά θα το νιώσω. Σ’ ευχαριστώ που μου έμαθες να ζω τη ζωή μου, ενώ ταυτόχρονα εσύ μου είχες αφιερώσει τη δική σου. Ήσουν έμπνευση. Μου έδωσες κουράγιο να αντιμετωπίσω νέες προκλήσεις και να βρω το θάρρος να πάω αντίθετα στο ρεύμα. Τρελαινόσουν να βλέπεις να προοδεύω σε ότι μου άρεσε να κάνω, ακόμα κι αν δεν ήταν αυτό που θα διάλεγες εσύ για εμένα. Μου έμαθες να βλέπω τα εμπόδια, όχι σαν κάτι που με σταματά, αλλά σα μια ευκαιρία για άλμα. Μου είπες πως υπάρχει λύση για όλα, να μην ανησυχώ όμως αν δεν τη βρω. Αν δείξω υπομονή και έχω ανοιχτό μυαλό θα τη δω μπροστά μου. Σ’ ευχαριστώ για τις συμβουλές. Ευχαριστώ που είχες εσύ τις εμπειρίες, κι εγώ έτοιμα τα διδάγματα. Όπως όλες οι μαμάδες ήλπιζες να μην κάνω τα ίδια λάθη. Δεν ήθελες να περάσω αυτά που πέρασες. Ακόμα κι έτσι όμως, δεν άφησες αυτή σου τη λαχτάρα να σταθεί εμπόδιο στο να έχω ελευθερία στις επιλογές μου και τη δυνατότητα να μάθω από αυτές, όπως εσύ μαμά. Σ’ ευχαριστώ που ήσουν πάντα το καταφύγιό μου, η αγκαλιά στη χαρά και στη λύπη μου. Που ήσουν εκεί για ‘μένα, για όλα, χωρίς να ζητάς λεπτομέρειες, ανιδιοτελώς. Απλά εκεί, για να έρχομαι.ΚΙ ΟΤΑΝ ΑΡΡΩΣΤΗΣΑ,ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ,ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΙΕΣ,ΜΕ ΤΟ ΨΑΡΑΚΙ,ΓΕΛΙΑ ΠΟΥ ΚΑΝΑΜΕ,ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ…ΠΑΝΤΟΥ!ΤΡΕΙΣ ΜΗΝΕΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ,ΔΕΝ ΤΟ ΚΟΥΝΗΣΕΣ ΑΠΟ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ!ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ!ΑΡΙΘΜΟΥΣ,ΝΑ ΜΕΤΡΩ,ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ,ΝΑ ΓΡΑΦΩ…ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ!!!ΣΕ ΟΛΑ!!! Σ’ ευχαριστώ μαμά γιατί δε με διάλεξες, δε με «άλλαξες» απλά με «στόλισες» και με αγάπησες άνευ όρων…ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ!ΝΑ ΣΕ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ!ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΕ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΣΕ ΠΙΚΡΑΝΑΜΕ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΣΑ ΕΚΑΝΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΜΑΣ!ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΝΕΧΕΣΑΙ! ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ ΓΕΡΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ!!!!!ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΗ!ΣΑΝ ΓΕΛΑΣ,ΜΟΥ ΓΕΛΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΛΛΟΣ!!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια: