Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

3/12/16

Η δολοφονία του Χριστού - Βίλχελμ Ράιχ

Το να μοιάζουμε με το Θεό σημαίνει να γνωρίζουμε όλες τις εκφράσεις της ζωής. Οι οργονοτικές συγκινήσεις είναι καλοσυνάτες και γλυκές, όταν χρειάζεται η καλοσύνη κι η γλυκύτητα. Είναι σκληρές και τσουχτερές όταν η ζωή έχει προδοθεί ή προσβληθεί. Η ζωή μπορεί να ξεσπάσει σε θυμό. Η ζωή δεν καταδικάζει το σώμα. Δείχνει κατανόηση για τις πόρνες και τις γυναίκες που έχουν απατήσει τους άνδρες τους. Δεν καταδιώκει την πόρνη και τη μοιχαλίδα.
Ο Χριστός δίνει ελεύθερα. Μπορεί να δίνει απλόχερα αφού η δύναμή του να απορροφάει τη ζωική ενέργεια του σύμπαντος είναι απεριόριστη. Ο Χριστός δεν έχει την εντύπωση ότι επιτελεί άθλους όταν δίνει τη δύναμή του στους άλλους. Αυτό το κάνει με χαρωπή καρδιά. Και κάτι περισσότερο: έχει ανάγκη ν’ αναλώνεται μ’ αυτό τον τρόπο. Ξεχειλίζει από ενέργεια. Δε χάνει τίποτα όταν τη δίνει γενναιόδωρα στους άλλους. Αντίθετα μάλιστα, όταν ακριβώς δίνει στους άλλους μεγαλώνει τη δύναμη και τον πλούτο του.
Ο ερεθισμός της βιοενέργειας μιας αδύνατης ύπαρξης είναι ικανός να δια στείλει τα αιμοφόρα αγγεία, να δια βρέξει καλύτερα τους ιστούς, να επιταχύνει την επούλωση των πληγών, να εμποδίσει τα εκφυλιστικά παραλυτικά φαινόμενα που αδρανοποιούν τη ζωική ενέργεια.
Ο Χριστός ε ί ν α ι. Δεν κάνει τίποτα άλλο από το να ζει τη ζωή του. Δεν έχει συνείδηση του γεγονότος ότι είναι τόσο πολύ διαφορετικός από όλους τους άλλους.
Η πίστη μπορεί να μετακινήσει βουνά. Η πίστη είναι το αίσθημα του Θεού ή της Ζωής μέσα μας. Είναι αυτοπεποίθηση, ενέργεια, δυναμισμός.
Οι άνθρωποι φοβούνται και θαυμάζουν ό,τι δεν καταλαβαίνουν.
(Ο Χριστός) προσπαθεί να χαράξει μέσα στους ανθρώπους τα δικά του αισθήματα απλότητας, ειλικρίνειας, οικειότητας με τη φύση.
Αγαπάει τις γυναίκες.
Περιβάλλεται από γυναίκες όπως περιβάλλεται από άντρες.
Ζει το κορμί του μέσα στο κορμί όπως το δημιούργησε ο Θεός.
Δε ζει τη σάρκα του αλλά το κορμί του.
Ο Σατανάς είναι η αρρώστια, η σαρκική επιθυμία, η απληστία, το έγκλημα, η δολιότητα προς τους συνανθρώπους μας, η απάτη, το ψέμα, το κυνήγι του χρήματος.
Ο Χριστός δεν έπαιρνε ύφος Αγίου.
Ζούσε απλώς σύμφωνα με όσα οι σύντροφοί του πίστευαν ότι αποτελούν τη ζωή ενός αγίου.
Ένα λουλούδι ζει σαν να ήταν λουλούδι, ένα ελάφι σαν να ήταν ελάφι.
Δε συγκρατεί τη δύναμή του και δε γαντζώνεται απ’ αυτή.
Την προσφέρει γενναιόδωρα, χωρίς ποτέ να αναρωτηθεί αν, ενεργώντας μ’ αυτό τον τρόπο φτωχαίνει ή πλουτίζει.
Εκείνος πλουτίζει δίνοντας.
Η Ζωή επιστρέφει με τα’ άφθονα πλούτη των μεταβολισμών της αυτό που της δανείζουν.
Το να δίνεις και το να παίρνεις δεν είναι ποτέ πράξεις μονοσήμαντες.
Στην πραγματικότητα γίνεται ανταλλαγή.
Εκείνοι δεν ξέρουν παρά να παίρνουν.
Δεν ξέρουν να δίνουν.
Εκείνος που δίνει είναι στα μάτια τους ένας τρελός, ένα φρούτο κατάλληλο για ξεζούμισμα, για εκμετάλλευση.
Έτσι απογοητεύουν πολλά άτομα γενναιόδωρα, ξανασπρώχνουν στη μοναξιά πολλές ψυχές που θέλουν ν’ αγαπήσουν.
Κι ο κόσμος για μιαν ακόμη φορά φτωχαίνει.
Ο Χριστός λέει αυτό που σκέφτεται.
Είναι απλούστατα ειλικρινής.
Όσο για τους άλλους δεν λένε την αλήθεια για τον απλό λόγο ότι είναι ανίκανοι να την πουν.
Μπορείτε να διαβάζετε την αλήθεια, αν ξέρετε α διαβάζετε την εκφραστική γλώσσα της κίνησης του προσώπου ή του βαδίσματος κάθε ανθρώπου.
Η επιθυμία να λιώσεις μαζί μ’ έναν άλλο οργανισμό μέσα στη γενετήσια περίπτυξη παρατηρείται τόσο στον θωρακισμένο όσο και στον αθωράκιστο οργανισμό.
Στον θωρακισμένο μάλιστα, είναι πιο βίαιη αφού η ολοκληρωτική ικανοποίηση είναι για αυτόν ανέφικτη.
Ενώ η Ζωή αρκείται στο να αγαπάει με απλότητα, η θωρακισμένη ζωή πηγαίνει κατευθείαν στη συνουσία.
Η Ζωή δεν ορμάει πάνω στην περίπτυξη.
Δεν είναι βιαστική, εκτός από την περίπτωση που μια μακριά περίοδος καθολικής εγκράτειας κάνει απαραίτητη τη στιγμιαία εκφόρτιση της ενέργειας.
Αντίθετα ο θωρακισμένος άνθρωπος που βρίσκεται κλεισμένος στη φυλακή του οργανισμού του, πηγαίνει ολόισα στη συνουσία.
Η Ζωή δεν αρχίζει από την ολοκλήρωση, βαδίζει προς αυτή.
Η Ζωή δεν σκέφτεται την περίπτυξη όταν συναντάει μια σύντροφο.
Η Ζωή πραγματοποιεί μια συνάντηση γιατί πραγματοποιεί μια συνάντηση.
Μπορεί να εγκαταλείψει το σύντροφό του, μπορεί να βαδίσει για λίγο μαζί του πριν τον εγκαταλείψει.
Μπορεί και να καταλήξει σ’ ένα τέλειο σμίξιμο.
Ο Χριστός δε θεωρεί στην αρχή τον εαυτό του σαν ένα εξαιρετικό ον.
Είναι όπως είναι.
Οι άλλοι άλλοι τον θεωρούν εξαιρετικό γιατί δεν είναι όπως ακριβώς εκείνος.
Ο θησαυρός σας είναι μέσα στην ύπαρξή σας.
Σας αρκεί να κατεβείτε στο βάθος του είναι σας, για να τον βρείτε.
Φαίνεται να καταλαβαίνει το τραγούδι των πουλιών.
Τα ζώα δεν τον φοβούνται.
Δεν υπάρχει μέσα στην ψυχή του ούτε το ελάχιστο ίχνος φονικής επιθυμίας.
Η φωνή του είναι μελωδική κι εκφραστική.
Βγαίνει απ’ ευθείας από το κορμί του κι όχι από ένα σπαστικό λάρυγγα ή από ένα άκαμπτο θώρακα.
Ξέρει να γελάει και να φωνάζει από χαρά.
Δεν επιβάλλει κανένα εμπόδιο στην έκφραση της αγάπης του.
Εγκαταλείπεται στους συντρόφους του, χωρίς όμως να θυσιάζει τίποτα από τη φυσική του αξιοπρέπεια.

Δεν υπάρχουν σχόλια: